Motörhead

[Memorius]

Motörhead - Overnight Sensation (1996)



Trackista:
1.Civil War (3:02)
2.Crazy Like a Fox (4:32)
3.I Don't Believe a Word (6:31)
4.Eat the Gun (2:13)
5.Overnight Sensation (4:10)
6.Love Can't Buy You Money (3:06)
7.Broken (4:34)
8.Them Not Me (2:47)
9.Murder Show (3:03)
10.Shake the World (3:29)
11.Listen To Your Heart (3:45)

Rok wydania: 1996
Gatunek: Heavy metal
Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:
Ian "Lemmy" Kilmister - gitara basowa, śpiew, harmonijka ustna, gitara akustyczna w 5 i 11
Phil Campbell - gitara
Mikkey Dee - perkusja

W trudnych dla klasycznego heavy metalu latach 90tych MOTORHEAD jako jeden z nielicznych weteranów miał się dobrze i nagrywał regularnie.
Już w następnym roku po ukazaniu się "Sacriffice" Kilmister i spółka przedstawili kolejny album, stylistycznie nawiązujący do poprzednika iw dany przez Steamhammer w październiku.

W tym okresie Lemmy był gniewny, oddalił się od rokendrola na rzecz form bardziej brutalnych, mniej atrakcyjnych pod względem melodii i zawierających cięższe gatunkowo teksty, w dużym stopniu odzwierciedlające jego stosunek do otaczającej rzeczywistości. Radosne i chuligańskie granie lat poprzednich zaczęło gdzieś na dobre zanikać i część fanów kupując nowe płyty MOTORHEAD, już lekko kręciła nosami. "Overnight Sensation" pod względem zawartości był zbliżony do albumu poprzedniego, choć tym razem repertuar był nieco atrakcyjniejszy. Tytułowy kawałek, utrzymany w średnim tempie z mocnym prowadzącym basem, bujającym refrenem można uznać za przebój rokendrolowy w dawnym stylu. Także Crazy Like A Fox przypominający nagrania z "1916" z partią harmonijki zagrany szybciej wypada bardzo dobrze, tyle że tu jakby brak nieco pary. Gdy Kilmister rozpoczyna od basowego wstępu, a utwór trwa ponad sześć minut, można się spodziewać zamulacza, patrząc na kilka poprzednich płyt, niemniej I Don't Believe A Word, o tytule znanym z THIN LIZZY okazuje się bardzo dobrym, rytmicznym i spokojnie zagranym kawałkiem z częściowo lżejszym wokalem wpadającym miejscami w melorecytację. Trochę drażnią tu chórki w tle, zupełnie zbędne, bo ta kompozycja ma wyraźnie indywidualny charakter i reszta zespołu powinna mu tu po prostu podgrywać i tyle. Agresywny brutalny MOTORHEAD idealnie sprawdza się w szybkim Them Not Be o niemal thrashowej motoryce i mało melodyjnym refrenie, ale wraz ze skandowaniem Lemmy'ego i atakami solowymi Campbella ten ciężki utwór tu mocno przykuwa uwagę. Płyta MOTORHEAD bez prawdziwego killera jest w zasadzie niemożliwa i takim tu jest Murder Show, który właśnie idealnie łączy ten brutalniejszy styl z klasycznym graniem grupy. Świetny riff przewodni i najlepsze partie perkusyjne Dee na całym albumie. Za to mało dynamiczny Shake The World o charakterze manifestacji, czy punkowy Eat The Gun oraz kiczowaty pół balladowy - pół radiowy Listen To Your Heat pokazują, że Kilmister nie był w stanie stworzyć repertuaru spójnego i jednoznacznie stylowo przyporządkowanego MOTORHEAD. Wiele z utworów na tym albumie, to jakby zagrane przez MOTORHEAD utwory innych wykonawców, takie też wrażenie sprawia nawet Love Can't Buy You Money, a kompozycję tę ratuje bardzo ładne solo basowe Kilmistera. Pewnym wyrażeniem ograniczenia kompozycyjnego jest też zupełnie bezbarwny Broken, gdzie refren aż za bardzo przywołuje na myśl wiele innych refrenów, jakie grali wcześniej.

Ten drugi album nagrany jako trio po odejściu Burstona jest nieco lepszy od poprzedniego, nie znaczy to jednak, że dobry. Mocne brzmienie z ciężkim basem i dobra forma wokalna Kilmistera oraz lepsza produkcja niż "Sacrifice" to trochę mało, aby uznać tę płytę za udaną. Po raz kolejny Lemmy nie był w stanie przygotować wystarczająco atrakcyjnego repertuaru.

Ocena: 6.5/10

12.09.2007