Ozzy Osbourne

[Memorius]

Ozzy Osbourne - The Ultimate Sin (1986)



Tracklista:
1. The Ultimate Sin 03:44
2. Secret Loser 04:09
3. Never Know Why 04:28
4. Thank God for the Bomb 03:54
5. Never 04:20
6. Lightning Strikes 05:14
7. Killer of Giants 05:42
8. Fool Like You 05:20
9. Shot in the Dark 04:28

Rok wydania: 1986
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:
Ozzy Osbourne - śpiew
Jake "E" Lee - gitara
Philip Soussan - bas
Randy Castillo - perkusja
Mike Moran - instrumenty klawiszowe

Po trzyletniej przerwie w działalności nagraniowej wymuszonej różnymi czynnikami, Ozzy Osbourne powrócił czwartym studyjnym albumem i ponownie z gitarzystą Jake Lee. Pozostały skład to nowe twarze w ekipie, ale już nie tak znani i uznani jak ich poprzednicy.  Płytę wydały Epic Records i CBS w lutym 1986.

Album ten jest w dużym stopniu amerykański, ale Ameryki Ozzy nie odkrywa. Podąża utartymi szlakami wyznaczonymi wcześniej na "Bark At The Moon" tyle że tym razem jest nieco więcej energii i radości grania. Radość ta jednak objawia się ponownie w prostej łupaninie, tym bardziej, że prostota gry sekcji rytmicznej jest wręcz rozbrajająca.
Zero finezji i pomysłu, tak jak zresztą ogólnie na większej części tej płyty. Na uznanie zasługuje tu gra Lee, może nie wirtuozerska, ale przynajmniej będąca próbą zatuszowania zarówno mechanicznej roboty duetu Soussan-Castillo, jak i śpiewu Osbourne'a, który tu wypada raczej poniżej nawet swoich skromnych możliwości. ”Killer of Giants” czy „The Ultimate Sin” to typowe dla O.O. kompozycje, nie za szybkie, proste i miałkie, podobnie jak „Fool Like You” - całkowicie bezbarwny w tym nawet towarzystwie. Ozzy bezskutecznie próbował też włączyć w swoje utwory pewne nowe tendencje w metalowej muzyce i tu najlepszym przykładem porażki jest „Thank God for the Bomb”. W zasadzie nie brzmi on wcale jak utwór Osbourne'a, a samo przesłanie, jakie ten numer niesie, nie wygląda tu autentycznie. „Lightning Strikes” na tym tle wypada przyzwoicie i jest bardziej przypisany do tego stylu, jaki Ozzy wypracował w głównym nurcie swojej twórczości. W tym głównym nurcie mieszczą się też dwie znakomite kompozycje, jakie tym razem udało się mu stworzyć. Pierwsza to dynamiczny „Secret Loser”, a druga „Shot in the Dark”. Dwa razy mamy do czynienia z prostotą rozwiązań chwytliwej melodii, atrakcyjnej, wzbogaconej znakomicie dopasowanymi refrenami i solami Lee. Są to dwa utwory, gdzie ten prosty rockowy styl w metalowej oprawie wypalił najlepiej... może nawet w całej twórczości Ozzy'ego w latach 80tych.

Album ma dobre brzmienie, gitara brzmi ciepło i ma głębokie sound, sam Ozzy nie jest zbyt wysunięty do przodu w przeciwieństwie do sekcji rytmicznej, głośnej i może nawet chwilami za głośnej. Płyta gitarowa i w związku z tym obecność klawiszowca i jego instrumentów raczej symboliczna.
Podsumowując - dwa strzały w dziesiątkę i zestaw niewypałów w postaci reszty utworów.

Ocena: 5/10

9.11.2007