Rainbow

[Memorius]

Rainbow - Long Live Rock 'n' Roll (1978)



Tracklista:
1. Long Live Rock & Roll 04:19
2. Lady of the Lake 03:37
3. L.A. Connection 04:58
4. Gates of Babylon 06:46
5. Kill the King 04:28
6. The Shed (Subtle) 04:45
7. Sensitive to Light 03:04
8. Rainbow Eyes 07:11

Rok wydania: 1978
Gatunek: Heavy metal
Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:
Ronnie James Dio - śpiew
Ritchie Blackmore - gitara, bas
Bob Daisley - bas
Cozy Powell - perkusja
David Stone - instrumenty klawiszowe

Niech żyje Rock'n'Roll!
Oczywiście, i trzeci album RAINBOW po ogromnym powodzeniu poprzedniej płyty i światowej trasy koncertowej był nieuchronny w maksymalnie krótkim czasie.
Jednak rok 1977 to jak to w RAINBOW kolejny rok roszad personalnych i do nagrania płyty zespół przystąpił w okrojonym składzie, bez klawiszowca i basisty. Terminy jednak goniły i Blackmore nagrał tu większość partii basu sam, na szczęście jednak w trakcie nagrywania płyty udało się pozyskać znanego powszechnie gitarzystę basowego Boba Daisley'a i bardzo dobrego klawiszowca Davida Stone, który dograł brakujące partie w szybkim tempie.

To tempo i pośpiech wyczuwa się na tym albumie. Część kompozycji jest jakaś taka drugoligowa, oparta o wzory dociążonego rockowego, a nawet glamowego grania, jak to jest w przypadku słabiutkiego Sensitive To Light, czy pozbawionego pomysłu na zainteresowanie słuchacza L.A. Connection.
Oczywiście otwarcie albumu w postaci dynamicznego metalowego wymiatacza Long Live Rock & Roll, z potężnymi zagrywkami gitarowymi i wgniatającym w glebę wokalem Dio jest wyśmienite i ten utwór przeszedł na stałe do historii heavy metalu, stając się jednym z pierwszych metalowych hymnów. Na płycie tym razem zabrakło zdecydowanie rozbudowanej kompozycji jakie tworzyły potęgę poprzedniego albumu i Lady Of The Lake, lekko epicki, heavy metalowy kawałek, krótki i zwarty oczywiście w żadnym stopniu nie może tu być traktowany jako zamiennik. Za taki trudno też uważać Gates of Babylon, kompozycję opartą na "starożytnym" motywie muzycznym, ale mimo prób rozbudowania i nadania epickiej formy, faktycznie zmierzającą w kierunku dyskotekowo podanej wariacji na tematy muzyki Bliskiego Wschodu. Nawet starania Dio o nadanie tu piętna metalowego monumentalizmu nie udały się zanadto.
Płyta została za to uzupełniona o wyborny Kill The King, prezentowany wcześniej na albumie koncertowym, szybki i brawurowo wykonany utwór o niemal speed metalowej estetyce. Ten numer bardzo ożywia album, a do obecnej chwili stanowi ulubiony obiekt coverowania w różnych metalowych stylach.
Ta płyta to próba zagrania heavy metalu w różnych konwencjach, poniekąd robi wrażenie poligonu doświadczalnego, choć bardziej chyba eklektycznej mieszanki, nie do końca przemyślanych kompozycji takich jak chociażby i The Shed. Niedosyt wynagradza zamykający ten LP przepiękny, zaaranżowany niemal w niemetalowy sposób Rainbow Eyes, wysoko i delikatnie zaśpiewany przez Dio. Zaiste utwór-przebłysk geniuszu kompozycyjnego Blackmore'a i Dio, łączący cechy podobnych spokojnych nagrań z dwóch pierwszych płyt.

Pod względem kompozycji płyta jest nierówna, za to brzmienie jest znakomite, mocne z czytelnym soundem wszystkich bez wyjątku instrumentów. Wykonanie jest również godne wszystkich gwiazd jakie się tu spotkały i może jedynie sam Blackmore dał z siebie mniej niż poprzednio, co poniekąd też chyba wynika z prostszych i w większości mniej zaawansowanych kompozycji niż na dwóch albumach z lat 1975 i 1976. Jest to ostatnia płyta z udziałem Dio jako wokalisty, który niebawem w atmosferze sensacji dołączył do BLACK SABBATH.
Jest to też ostatnia płyta, na której Blackmore z RAINBOW grał heavy metal. Już w roku następnym z innym składem przedstawił łagodniejsze muzyczne oblicze.

Ocena: 7.5/10

30.11.2007