Riot

[Memorius]

Riot - Inishmore (1997)



Tracklista:
1. Black Water 02:42
2. Angel Eyes 04:27
3. Liberty 05:08
4. Kings Are Falling 04:33
5. The Man 03:52
6. Watching the Signs 04:35
7. Should I Run 04:40
8. Cry for the Dying 04:39
9. Turning the Hands of Time 05:08
10. Gypsy 05:20
11. Inishmore (Forsaken Heart) 01:45
12. Inishmore 04:32

Rok wydania: 1997
Gatunek: Melodic Heavy Metal/Power Metal
Kraj: USA

Skład zespołu:
Mike DiMeo - śpiew
Mark Reale - gitara
Mike Flyntz - gitara
Pete Perez - bas
Bobby Jarzombek - perkusja

W roku 1997 powrócił do składu Jarzombek, a Reale i DiMeo zasiedli do przygotowania materiału na nowy LP. Album ukazał się w grudniu tego roku, w Japonii (Victor), a koncepcyjnie bazuje na mitach i folklorze irlandzkim i celtyckim. Poza Japonią został zaprezentowany w roku 1998 (Roadrunner i Metal Blade).

Ten LP to dzieło wybitne.
Co ciekawe stanowi nie tylko kwintesencję wcześniejszych płyt z okresu z DiMeo, ale i zwiastuje pewną zmianę stylu, jaka uwidoczniła się na nieco nowocześniejszej "Sons Of Society”. Niewątpliwie solą tej płyty są te najsłynniejsze killery, czyli „Angel Eyes”, „Liberty”, „Gypsy” czy „Kings Are Falling” tak chętnie potem prezentowane na koncertach. „Kings Are Falling” to dodatkowo jeden z najwspanialszych refrenów RIOT, gdzie DiMeo wspomagany jest chórkami reszty zespołu, na poziomie wykonania, o jakim większość zespołów może tylko pomarzyć. Warto zwrócić uwagę na sprytnie przemycone w kilku utworach (np. „Angel Eyes” i „Liberty”) elementy neoklasyczne, które w muzyce RIOT pojawiają się bardzo rzadko. „Turning the Hands of Time” to utwór utrzymany w podobnym stylu jak wymienione, jednak z powodu mniej chwytliwej melodii lekko odstaje.
Te nowsze rozwiązania pojawiają się przede wszystkim w kapitalnym „The Man” odegranym z polotem i na luzie, przy czym solo Reale jest tu zdecydowanie odmienne od pozostałych, jakie zagrał na tym LP i jakby wydobyte z najwcześniejszych czasów zespołu. ”Cry for the Dying” i „Should I Run” są również wyborne, przy czym także z nutką tego co RIOT zagrał w pełni na następnej płycie. Prosta melodia wzbogacona jest cięższymi akcentami i zmianami tempa oraz bardziej złożonym wokalem. Te utwory są mniej znane może dlatego, że nie występują na płytach koncertowych zespołu i rzadko były grywane na koncertach w ogóle. Gdybym miał wybrać utwór najsłabszy, to byłby to „Watching the Signs”. Trochę brzmi jak odrzut z LP "The Brethren of the Long House" - mam te skojarzenia przez taki specyficzny klimat tego numeru, jaki wyczuwa się również na większości kompozycji z tamtej płyty.

Koniecznie należy podkreślić wyborną grę Jarzombka. Warto wsłuchać się jak bogato brzmi ta jego perkusja na tym albumie. Mam wrażenie, że to jego najlepszy występ w RIOT. Perez także nie pozostaje daleko w tyle. Bardzo agresywny i wysunięty bas to też cecha tego LP. Ten LP Reale praktycznie pod względem muzycznym przygotował sam, słychać, że Flynz tu jest mu raczej podporządkowany i gra drugie skrzypce, czego wcześniej nie było. Nie wiem, czy dobrze wychwyciłem, ale zagrał on chyba tylko jedno solo na tym LP w „Gypsy”, choć wielokrotnie grają unisono. Niekiedy można spotkać opinie, że DiMeo na tym LP jest w słabszej formie wokalnej. Powiedziałbym raczej, że śpiewa nieco mocniej niż poprzednio, co np. w przypadku „Angel Eyes” może budzić wątpliwości. Jako fan DiMeo aż taki drobiazgowy nie jestem.

Wybitny, zjawiskowy album i tyle.

Ocena: 9.5/10

14.02.2008