Riot

[Memorius]

Riot - Through the Storm (2002)

 

Tracklista:
1. Turn the Tables 05:21
2. Lost Inside This World 04:44
3. Chains (Revolving) 04:43
4. Through the Storm 06:13
5. Let It Show 04:37
6. Burn the Sun 04:26
7. To My Head 05:59
8. Essential Enemies 03:48
9. Only You Can Rock Me (UFO cover) 03:56
10. Isle of Shadows 04:08
11. Here Comes the Sun (Beatles cover) 03:21

Rok wydania: 2002
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: USA

Skład zespołu:
Mike DiMeo - śpiew
Mark Reale - gitara
Mike Flyntz- gitara
Pete Perez - bas
Bobby Rondinelli - perkusja

Kapitalny album"Sons Of Society", z riot metalem, jakiego wcześniej nie było, mocno rozbudził nadzieje na ciąg dalszy, który niestety dosyć długo nie następował. Odszedł z zespołu Jarzombek, a o nowych kompozycjach było bardzo cicho.
W końcu w sierpniu 2002 bez wielkiego szumu płyta się pojawiła nakładem Metal Blade Records.

Szumu nie było i bardzo dobrze, bo tym razem sztorm przygnał album grubo poniżej poziomu oczekiwań - czarna chmura z okładki skropiła spragnionych fanów ledwie paroma kroplami riot metalu z prawdziwego zdarzenia. Faktem jest, że początek albumu wymarzony, w postaci znakomitego "Turn the Tables", gdzie riffy i forma DiMeo wyborna. Tak grał RIOT na najlepszych swoich albumach. Klasyczne tempo RIOT, dopracowane solówki obu gitarzystów i ta pewność siebie z "SonS Of Society". "Lost Inside This World" taki lżejszy, z ładnymi chórkami i jeszcze nie wzbudza podejrzeń. "Chains (Revolving)" jest już jednak tylko dobrym rockowym utworem, chłodnym jak na RIOT i z refrenem zupełnie nieprzystającym do stylu zespołu. "Through the Storm" po odgłosach burzy i dosyć surowym rozpoczęciu rozpływa się w gładkim refrenie. To nie jest złe, ale to nie jest RIOT. "Let It Show" to początkowo bardzo stonowana ballada i tak stonowanej kompozycji zespół dawno nie przedstawił. Szkoda jednak, że ta delikatność potem się zatraca w zbędnym wzmocnieniu i w efekcie mamy rockowy numer jakich wiele, głównie na amerykańskich płytach z hard rockiem. Jeszcze jedno uderzenie sztormu w "Burn the Sun" i ten utwór, znakomity i z niszczącym basem w tle, paradoksalnie podkreśla przeciętność kawałków poprzednich. Niestety dalej znów tylko poprawne granie melodyjnego heavy metalu w "To My Head" z zadęciem na pewną romantyczność i "Essential Enemies" z próbami nowoczesnego podania tematu i zupełnie nietrafionymi eksperymentami ze zniekształcaniem wokalu.
Dalej już można nawet nie słuchać. Utwór UFO sam z siebie słabawy jest i zresztą cover zrobiony jakoś jeszcze bardziej pod publiczkę niż oryginał. Instrumentalny "Isle of Shadows" brzmi trochę jak parodia celtyckich nagrań Gary Moore'a i drażni gitarowo, co w przypadku Reale i Flynza jest wręcz nie do pomyślenia. Fanem Chłopców z Liverpoolu zaś nigdy nie byłem i może niech metalowe zespoły znajdą sobie inne obiekty przetwarzania na metalowa modłę.

Co z tego ze płyta ma wyborne brzmienie, że Rondinelli gra na bardzo solidnym poziomie, a DiMeo jest wybornej dyspozycji głosowej? Brak tu dostatecznej liczby porywających kompozycji, brak tu RIOT. Taki album mógł nagrać każdy średnio uzdolniony ansambl z USA. Od RIOT w tym składzie doprawdy można było oczekiwać więcej.
Najciekawsze jest to, że nagrania, jakie znalazły się na kolejnym albumie "Army Of One" (2006), pochodzące z 2003, gdy ta płyta miała się ukazać, są już po prostu o dwie klasy lepsze.
Uznajmy to za wypadek przy pracy.

Ocena: 6.5/10

17.02.2008