Running Wild

[Memorius]

Running Wild - The Brotherhood (2002)



tracklista:
1. Welcome to Hell 04:34
2. Soulstrippers 04:48
3. The Brotherhood 06:49
4. Crossfire 04:26
5. Siberian Winter (instrumental) 06:27
6. Detonator 03:51
7. Pirate Song 03:17
8. Unation 05:48
9. Dr. Horror 04:53
10. The Ghost 10:23

Rok wydania: 2002
Gatunek: heavy metal
Kraj: Niemcy

Skład zespołu:
Rolf Kasparek - śpiew, gitara
Peter Pichl - bas
"Angelo Sasso" - perkusja (perkusja programowana)

O RUNNING WILD napisano już chyba całe tomy, a grupa zawsze budziła duże spory i kontrowersje. Miała też zawsze zarówno wierne i oddane bataliony fanów, jak i szwadrony przeciwników. Patrząc chłodnym okiem, należy jednak jasno powiedzieć, że przechodzący niezliczoną ilość zmian składu RUNNING WILD na początku bieżącego stulecia zaczął powoli staczać się po równi pochyłej. Powielanie starych wzorców i patentów, które eksploatowane bez końca na wszystkich kolejnych albumach dawały w końcu efekt zadowalający miłośnikom takiego grania, w pewnym momencie stało się jedynie autoplagiatem, co gorsza nie tego, co w muzyce tego zespołu było najlepsze.

Album 'The Brotherhood' wydany przez GUN Records w lutym 2002, jest tego najbardziej dobitnym przykładem. W pewnej mierze jest to właściwe solowe dzieło Kasparka, bowiem jedynym towarzyszącym mu podczas sesji muzykiem był basista Peter Pichl, a perkusję zaprogramowano pod 'kryptonimem' Angelo Sasso. Partie drugiej gitary także nagrane zostały przez samego Kasparka. Nad efektem końcowym można podyskutować. Z jednej strony otrzymaliśmy kolejny typowy album Running Wild. Średnio szybkie tempa, znane już wcześniej rozwiązania aranżacyjne, melodie i klasyczne teksty. Z drugiej strony jest to chyba produkt nieco przeterminowany i nieświeży, który opakowano pośpiesznie w nowe pudełeczko. Znane i rozpoznawalne melodie można przypisać wielu utworom z poprzednich albumów, przy czym podawane w monotonnym tempie nabijanym przez perkusyjny automat jakoś nie przykuwają za bardzo uwagi. Chwilami słuchając 'Welcome To Hell', 'Unation', 'Crossfire' czy paru innych odnosi się wrażenie, że odtwarzacz wypluwa w kółko ten sam utwór. Słabiutki 'Detonator' nie odpala żadnej bomby. 'The Ghost' katuje nas przez dziesięć minut tym samym motywem, serwując dodatkowo jakieś pseudoorientalne ozdobniki. Atak dwóch gitar w 'Soulstrippers' jest anemiczny - brak Hermanna, który na poprzednim LP wnosił sporo ożywienia, jest tu bardzo widoczny. Zresztą ogólnie gitary brzmią na 'The Brotherhood' niezbyt ciekawie, a ich brzmieniu brak barwy i mocy, do których zespół przyzwyczaił nas wcześniej. 'Dr. Horror' to numer wyróżniający się z ogólnej rzemieślniczej szarzyzny, niemniej na składankę 'Best Of Running Wild' z pewnością by nie trafił. Jak na ironię instrumentalny 'Siberian Winter' ma fajną melodię i z wokalem brzmiałby zapewne jeszcze lepiej i ciekawiej, a tak to w sumie tylko pomysł niezrealizowany do końca.

Skoro o wokalach mowa... Kasparek nigdy wielkim wokalistą nie był i chyba nigdy do tego miana nie pretendował, jednak tym razem wypadł nawet poniżej swoich możliwości, tak jakby zabrakło mu wiary i energii. Na okrasę mamy 'Pirate Song' - tradycyjny piracki bojowy numer wysokiej klasy, ale to tylko nostalgiczna wycieczka fregatą 'Under Jolly Roger' do 'Port Royal'. Niestety...

Patrząc surowym okiem, to album poniżej możliwości i oczekiwań.

Ocena: 6,5/10

12.11.2007