Slayer

[Memorius]

Slayer - Seasons in the Abyss (1990)

tracklista:

1.War Ensemble 04:52

2.Blood Red 02:50

3.Spirit in Black 04:07

4.Expendable Youth 04:10

5.Dead Skin Mask 05:17

6.Hallowed Point 03:24

7.Skeletons of Society 04:41
8.Temptation 03:26
9.Born of Fire 03:08
10.Seasons in the Abyss 06:32

Rok wydania: 1990

Gatunek: heavy/speed/thrash metal

Kraj: USA

Skład zespołu:

Tom Araya - śpiew, gitara basowa

Jeff Hanneman - gitara

Kerry King - gitara

Dave Lombardo - perkusja


Co to ma być?! To koniec SLAYER (czy ogólnie koniec świata) zakrzyknęła spora grupa ortodoksów z różnych zakątków świata, gdy Def American Recordings (ci od DANZIG i TRUBLE) w październiku 1990 roku zaprezentowała "Seasons in the Abyss". Ortodoksyjność ma to do siebie, że zazwyczaj wynika z umysłowej ciasnoty, zresztą z drugiej strony przecież SLAYER nie zagrał jakiegoś hip hopa czy rapu Afroamerykańskich Braci. Co więcej, ekipa ta wyprzedziła w czasie i "Metallica" METALLICA i "Force Of Habit" EXODUS, i "Countdown To Extinction" MEGADETH,  a na pewno "Low" TESTAMENT.
Co więcej, jeśli spojrzeć na "karygodną" zdradę ortodoksyjnych thrashowych ideałów, to jest to zdrajca najmniejszego kalibru spośród Wielkich i etykieta post-thrash (zresztą niejasna dla mnie nadal po 30 latach) pasuje do SLAYER z roku 1990 średnio...

Fakt, jest wolniej zasadniczo, jest ten nowy trend soundu gitar, taki smolisty, głęboki, te elementy groove gdzieś przemykają tu i ówdzie, a czytelność i chwytliwość po raz kolejny wzrosła, ale to wciąż SLAYER bezwzględny, mroczny, posępny, porażający i przerażający i może tylko to stalowe ostrze wbijane powoli między żebra jest bardziej gorące...

Jak fanów klasycznego SLAYER może nie zauroczyć szybki i fenomenalnie prowadzony przez duet gitarowy War Ensemble i Hallowed Point? Albo rozpędzony latami 80tymi Born of Fire?

Kapitalne umiarkowane tempa w połączeniu z hipnotyzującymi slayerowskimi melodiami to ultra killery Blood Red i Spirit in Black, no i Skeletons of Society z melodią, której się nigdy się zapomina. Nigdy. I te melodeklamacje, przeszywające umysł na wskroś... Nie ma ballad a la METALLICA, ale jest w zamian przeszywający mrokiem klimatu i tekstu Dead Skin Mask i jest mocarny, antywojenny Expendable Youth. Zniszczenie! I poprawiają w Temptation, czasem kompozycją niesłusznie niedocenianą.
I całun mroku spowija wszystko w najdłuższym, nasyconym posępną epickością Seasons in the Abyss, gdzie wytaczają najcięższe działa i cały arsenał muzycznych środków wykorzystanych na tej płycie kumuluje się w jednym miejscu.
Ciężki, mroczny i duszny metal SLAYER.

Zabójcze, precyzyjne sola i duety gitarowe z finezyjną i jakże przy tym wyważoną grą Lombardo na planie drugim oraz kapitalny wokalny popis metalowego przekazu w wykonaniu Araya. Andy Wallace i Howie Weinberg produkcyjnie wysmażyli cacuszko, gdzie nowe trendy w masteringu dopełniają tradycyjne slayerowskie struktury kompozycji i rozplanowania instrumentów w przestrzeni. Wgniatające w ziemię bojowe litaury Lombardo... Absolutnie doskonały album na styku dwóch epok muzycznych w metalu. Ostatni LP SLAYER w klasycznym składzie i jednocześnie ostatni klasyczny ich album.


ocena: 10/10

new 11.02.2020