Manowar

[SteelHammer]

Manowar - The Final Battle I (EP) (2019)

Tracklista:
1. March of the Heroes into Valhalla 02:39
2. Blood and Steel  04:42
3. Sword of the Highlands 05:59
4. You Shall Die Before I Die 06:08

Gatunek: Heavy False Metal
Rok: 2019
Kraj: USA

Skład:
Eric Adams - śpiew
E. V. Martel - gitara
Joey DeMaio - bas, śpiew
Anders Johansson - perkusja

Mistrzowie mają czasami to do siebie, że potrafią wiele, ale starają się nie pokazywać wszystkiego i wolą być w cieniu, pokazując kierunek. Kiedy uczniom się wydaje, że prześcignęli mistrza, wtedy mistrz wstaje i pokazuje, jak wiele tajemnic jeszcze skrywa i jak wiele muszą się jeszcze uczniowie nauczyć.

Taki typowy obraz filmowego czy książkowego mentora i w true metalu kiedyś spokojnie można było uznać Manowar.

Siedem lat minęło od The Lord of Steel, płyty w głównej mierze przeciętnej, ale z drobnymi przebłyskami, które mogły dawać pewne nadzieje.

I wtedy nadeszło The Final Battle I, który ponoć ma mieć jeszcze 2 części, które pewnie się pojawią. Chociażby dlatego, że to Establishment.

Mentor powrócił, ale z nowymi adeptami, mistrzem perkusji Andersem Johanssonem, którego przedstawiać nie trzeba, ale jest i świeża krew sceny metalowej, E.V. Martel z cover bandu Manowar, Kings of Steel.

Wydawałoby się, że to spełnienie marzeń, grać w zespole, z wielkimi sławami, których kawałki się ogrywało i prawdopodobnie marzyło, aby do nich dołączyć. Jak kopnięcie losu.

Wydawałoby się, że E.V Martel będzie grać z pasją, zaangażowaniem, skoro amerykański sen się spełnił.

Tymczasem nie gra on nawet tak, jakby ktoś patrzył mu na ręce czy czuł stres, został przytłoczony rolą. On gra po prostu słabo i trudno tu zrzucić winę na nieciekawy repertuar, bo ile razy już się słyszało nieciekawe rzeczy, a ratowały to sola?

Byli przeciwnicy Rossa the Bossa, talentu Shankle nie negował nikt, tymczasem Martel robi z Logana mistrza gitary. Więcej dodawać poza tym, że to źle, nie trzeba.

Szkoda tu Johanssona, to bardzo utalentowany i wszechstronny perkusista, tymczasem nie dostał do roboty nic poza pukaniem w zestaw. Trudno mu się dziwić, że brak zaangażowania i to nie jego wina.

Adamsowi zarzucić nie można nic, bo to Głos i zawsze śpiewa dobrze. Szkoda, że na tak mierny repertuar.

20 minut, odjąć prawie 3 i mamy tylko ograny do bólu już nie tylko przez heavy metalowe zespoły, ale nawet Manowar Blood and Steel, po nim równie ograny do bólu i bezpieczny Sword of the Highlands.

Daniem głównym jest You Shall Die Before I Die, którego sam już tytuł brzmi jak parodia, a sama kompozycja wznosi Nanowar na wyżyny.

To druga część kompozycyjnego geniuszu, jakim bez wątpienia było Black Arrows. Tym razem dłuższe, bo przez sześć minut, chyba po to, aby ułatwić znalezienie sensu i zamiaru tego jakże kultowego utworu.

15-20 lat temu może bym i uronił trüe łzę, bo słuchałem tylko kilku zespołów na krzyż i Manowar był jednym z nich, jednak obecnie to jeszcze bardziej mi się dłuży czekanie na kolejny album Legacy, który nigdy nie nadejdzie, albo wypełniam tę pustkę innymi, którzy niszę wypełnili już dawno albo czekają na danie im szansy.

Manowar można było uznać za muzykę, która łączyła pokolenia.

Mentor powrócił, ale pokazał, że na The Lord of Steel dobre rzeczy były raczej przypadkiem niż działaniem zamierzonym.

Królowie Metalu. Prężą mięśnie i grają nadal, mając się za królów świata.

Tymczasem już nawet dzieci krzyczą "Król jest nagi".

Ocena: 3/10

SteelHammer