Civil War

[SteelHammer]

Civil War – Gods & Generals (2015)

 

Tracklista:

1. War of the World 05:14            

2. Bay of Pigs 05:34          

3. Braveheart 03:24         

4. The Mad Piper 04:58

5. USS Monitor 03:42      

6. Tears from the North 04:19  

7. Admiral over the Oceans 04:50             

8. Back to Iwo Jima 05:13              

9. Schindler's Ark 05:32                   

10. Gods and Generals 05:22      

11. Knights of Dalecarlia 04:32  

12. Colours on My Shield 03:21

 

Rok: 2015

Gatunek: Heavy Metal

Kraj: Szwecja

 

Skład:

Nils Patrik Johansson - śpiew

Petrus Granar - gitara

Rikard Sundén - gitara

Oskar Montelius - gitara

Stefan "Pizza" Eriksson - bas

Daniel Mullback - perkusja

Daniel Mÿhr - instrumenty klawiszowe

 

W 2014 roku Sabaton w nowym składzie dał bardzo konkretną odpowiedź, na którą Civil War jakoś musiało zareagować. Po morderczym The Killer Angels oczekiwania na kolejną płytę się dłużyły, oczekiwania były wysokie i 6 maja 2015 roku otrzymaliśmy Gods & Generals.

Warto było czekać.

 

Dwanaście dział wymierzonych w słuchacza i jedenaście z nich trafia idealnie, zadając największe możliwe obrażenia.

Leci hit za hitem, zabijają refreny i genialne przejścia w War of the World, morduje bitewny klimat i chóry w Bay of Pigs, a w Braveheart swoim początkowym minimalizmem zabija podwójnie rozwinięciem i to jest cios kompletnie niespodziewany.

The Mad Piper bardzo podniosłe i melodyjne granie, z jakiego znany już jest Civil War i lekkość, z jaką to grają zdumiewa. Dramaturgii USS Monitor nie da się opisać słowami, tak jak kolejnego genialnego refrenu.

Po takim masakrycznym natarciu chwila wytchnienia przychodzi we wspaniałym hymnie Tears from the North. Po prostu owacje na stojąco. Nils Patrik Johansson czaruje. Czaruje, miażdży i to, jak ten utwór się rozwija zdumiewa. Nigdy za mało geniuszu Johanssona, który chyba nie śpiewał tak dobrze nigdy, a wydawałoby się, że osiągnął ideał.

Morski i epicki Admiral over the Oceans również nie rozczarowuje, mimo że jest zagrany inaczej i drugi plan jest bardzo rozmarzony, ale jaki przy tym czuć klimat oceanu.

Najgorzej na tym albumie bardzo ma Back to Iwo Jima w klimacie Astral Doors, ale nie dlatego, że jest to utwór zły, tylko dlatego, że odstaje pomiędzy Admiral Over the Oceans a miażdżącym, epickim, marszowym i posępnym Shindler’s Ark. Co za moc, co za zabójczy klimat i z jakim wyczuciem rozegrane!

Część zasadniczą albumu kończy Gods and Generals i idealnie wszystko spina całość, jest podniośle, epicko, bitewnie, szybko i wykonaniem kompletnie wbija w ziemię. Ogromna przestrzeń refrenu niszczy wszystkie obiekty w okolicy.

Oficjalnie Knights of Dalecarlia i Colours on My Shield są uznawane za bonusy, jednak moim zdaniem to nieodłączna część tej płyty. To jest dobijanie rannych.

Knights of Dalecarlia wspaniale epicki i podniosły, z nośnym refrenem i duchem Astral Doors unoszącym się nad tym wszystkim, ze wspaniałymi klawiszami Myhra.

Colours on My Shield to ostatni wystrzał z działa, a nawet potężna salwa. Marszowy, epicki, chwytliwy i z genialnym refrenem.

 

Produkcja potężniejsza niż poprzednim razem i wszystko brzmi jak należy. Nie jest ani za głośno, ani za cicho i bębny nie są schowane daleko, a gitary tną. Tylko można dyskutować, czy tak naprawdę potrzebne były trzy. Bębny wojenne Mullbacka demolują tak jak poprzednio i słucha się go tutaj jeszcze lepiej, nawet Myhr więcej tu zagrał.

Technicznych fajerwerków tu nie ma, tak jak poprzednio, ale nie po to się słucha takich płyt.

Nils Patrik Johansson… MISTRZ i bohater tej płyty. Forma niewyobrażalna i można odnieść wrażenie, że z płyty na płytę jest coraz lepszy, co wydawałoby się niemożliwe.

Mocarna lekcja historii, która zaskakuje, czaruje, chwyta i trzyma od pierwszej do ostatniej minuty.

 

Ocena: 9,9/10

SteelHammer