Manimal

[Memorius]

Manimal - Trapped in the Shadows (2015)

tracklista;

1.Irresistible 06:02

2.March of Madness 04:35

3.The Dark 04:57

4.Trapped in the Shadows 04:12

5.Invincible 05:19

6.Man-Made Devil 05:26

7.Silent Messiah 06:01

8.The Journey 04:12
9.Screaming Out 04:16
10.Psychopomp 05:15

rok wydania: 2015

gatunek: heavy/power metal

kraj: Szwecja

skład zespołu:

Samuel "Sam" Nyman - śpiew

Henrik Stenroos - gitara

Kenny Boufadene - gitara basowa

André Holmqvist - perkusja

oraz:

Martin Mellström - instrumenty klawiszowe

Udo Dirkschneider - śpiew ("The Journey")

W roku 2009 MANIMAL mając w składzie dwóch braci Mentzerów zaprezentował się na swojej pierwszej płycie jako zespół grający dosyć stonowany i nieco modernistyczny heavy i power metal, w zauważalnej otoczce progresywności.  Potem ze składu "Pete" i "Rikki" zniknęli, a i o samym zespole na długo ucichło. Gdy pamięć o MANIMAL zaczęła się powoli zacierać, grupa w grudniu 2015 w nowym zestawieniu nakładem AFM Records przedstawiła swoją drugą płytę "Trapped in the Shadows".

Tym razem jakiegoś łączenia gatunków i tworzenia specyficznego klimatu wiele nie ma. MANIMAL wrócił jako zespół grający klasyczny heavy/power metal, przy czym technika gitarowej dewastacji jest na pewno bliższa PRIMAL FEAR niż SINBREED, a odległa od PARAGON. Inspiracje niemieckie są tu bardzo wyraźne, a ze Szwecją łączy ten zespół dosyć rozpoznawalny klarowny ale stalowy szwedzki sound gitar i chyba te wysokie bardzo charakterystyczne wokale Nymana, co w sumie gdzieś oscyluje blisko WOLF.

No i to chłodniejsze, mniej przebojowe i mało rycersko-heroiczne podejście do tematu niż to PRIMAL FEAR. Bardzo charakterystyczny jest dla całości otwierający ten LP Irresistible. Ostre, mocne riffowanie, klasycznie "painkillerowe", wysoki zdystansowany wokal, umiarkowanie atrakcyjny melodycznie refren, trochę ponurych nowocześnie zaaranżowanych zwolnień. Ten schemat jest utrzymywany w większości kompozycji. W Invincible dodają więcej pompatyczności i dramatyzmu, i dlatego ten numer się spośród takich wyróżnia. Natomiast zagrany łagodniej Man-Made Devil wyszedł bez życia, blado i jakby uszło tu z zespołu całkowicie powietrze. Balladowy po części, a po części mocniejszy psychodeliczny The Journey przypomina pewne podobne nagrania MORGANA LEFAY, także w tych zbliżających się do granicy szaleństwa wokalach Nymana. No i gościnnie wspomógł go tutaj Udo. Screaming Out jest pewnym pokłosiem debiutu, choć nieco lżejsze to granie z frapującym chórkiem chyba złożonym z dzieci lub dziewcząt. Coś innego, coś w miarę przebojowego z fajnym rockowym solem. Nadal power metal, ale chwila wytchnienia od mocnych natarć zespołu w pozostałych kompozycjach. Taki mój cichy osobisty faworyt na tym LP, może przez swoją odmienność?

Specyficznie jest na pewno w znakomitym klimatycznym i zagranym inaczej The Dark, który bardziej przypomina nieco mocniej zagrany DREAMLAND, z podobną dawką atrakcyjnej melodyjnej nostalgii i refleksji. Ten Mrok jest taki ciepły i przyciągający... Zapewne jednak największe wrażenie robi znakomicie skonstruowany, mocny i bardzo dynamiczny Silent Messiah, choć wydaje mi się, że tych wysokich wokali pod Kiske jest tu jednak za dużo.

Grają bardzo dobrze, ze szczególnym wskazaniem na Henrika Stenroosa, który gitarowo trzyma to bardzo mocno w garści. Zdecydowana, pewna siebie sekcja rytmiczna pozostawia miejsce dla nowoczesnych, a zarazem onirycznych partii klawiszowych gościnnie występującego Martina Mellströma, który niegdyś występował w MOONLIGHT AGONY.
Mistrz Achim Köhler postarał się tu o krystaliczne brzmienie i jest to bardzo wyrazista płyta w soundzie każdego z instrumentów. Zsumowane dają momentami wrażenie sterylności, ale tak to bywa z albumami szwedzkimi i taki jest ich urok.
Ten LP ma momenty znakomite i nieco słabsze, ogólnie jest to płyta bardzo dobra, co więcej zyskująca przy bliższym, dokładniejszym poznaniu.

ocena: 8/10

new 27.06.2019