Seven Thorns

[Memorius]

Seven Thorns - Symphony of Shadows (2018)

tracklista:

1.Evil Within 04:58
2.Black Fortress 04:29

3.Ethereal (I'm Still Possessed) 04:51

4.Beneath a Crescent Moon 05:16

5.Castaway 04:36

6.Last Goodbye 04:40

7.Virtual Supremacy 04:02

8.Shadows' Prelude 01:17

9.Symphony of Shadows 06:53

rok wydania: 2018

gatunek: progressive power metal

kraj: Dania

skład zespołu:

Björn Asking – śpiew
Gabriel Tuxen – gitary
Asger W. Nielsen – instrumenty klawiszowe
Mads Mølbæk – gitara basowa
Lars Borup – perkusja

Od czasu "II" Duńczycy milczeli długo i w końcu powrócili po sześciu latach nowym LP "Symphony of Shadows" wydanym początkowo nakładem własnym w marcu, a następnie przez Japończyków. W składzie obok nowego basisty druga bardzo istotna zmiana, niestety, nie można powiedzieć, że na lepsze. Od 2015 wokalistą jest Björn Asking z rozwiązanego ZERO ILLUSIONS. Tak. Beznamiętny śpiewak bez charyzmy i talentu, o nosowym głosie i tylko krzyczący, gdy trzeba coś tym głosem zrobić więcej. Skoro on to i elementy progresywne jednak nie takie jak w przypadku MANTICORA. Tu po części  neoklasyczne w obszarach skandynawskiego pojmowania tego w metalu, po części opierające się o stylistykę włoskiego kręgu LABYRINTH, po części ubarwione z lekka mrocznym klimatem.

Muzycznie nie jest źle, jednak Asking zabija tu wszystko we wszystkich kompozycjach i wypada bardziej słuchać doskonałej gry Tuxena, także w dobrze skonstruowanych solach oraz gustownie zrobionych partii klawiszowych Nielsena. Te są czasem lekko wysunięte do przodu, czasem tworzą plan drugi, mroczny i niepokojący.

Muzycznie do najlepszych utworów należy z pewnością elegancki Ethereal (I'm Still Possessed) oparty o neoklasyczną galopadę, niepokojący Castaway ze smutnym melodyjnym refrenem oraz nowocześnie zaaranżowany w riffach i klawiszach Virtual Supremacy. W tym jednak zwłaszcza numerze ujawnia się beztalencie Askinga, drącego się jak przekupień na rynku.

Ogólnie prymitywny głos zabija dobrą, a momentami bardzo dobrą muzykę, bo muzycznie to najbardziej jak do tej pory przemyślane i dopracowane kompozycje SEVEN THORNS w karierze.
Jest to także najlepiej zrealizowany ich album. Mocne klarowne brzmienie, wieloplanowa realizacja, niezwykła czytelność i wydobycie autentycznie power metalowego soundu to największe, godne podkreślenia atuty.
Jeśli się gra muzykę progresywną to trzeba pamiętać, że właściwy wokalista to połowa sukcesu. To jego się słucha przede wszystkim, to on prowadzi całość niezależnie od zaangażowania i umiejętności instrumentalistów.
Björn Asking takich wymogów nie spełnia i marnuje to, co z takim trudem i w taki kunsztowny sposób zbudowała reszta zespołu.


ocena: 6,7/10

new 21.10.2018