Visions of Atlantis

[SteelHammer]

Visions of Atlantis - Cast Away (2004)



Tracklista:
1. Send Me a Light 04:38       
2. Cast Away 04:43     
3. Lost 03:55     
4. Realm of Fantasy 04:00     
5. Pharaoh's Repentance 04:28
6. Winternight 05:37     
7. State of Suspence 04:43     
8. Lemuria 03:42     
9. Last Shut of Your Eyes 04:56

Rok wydania: 2004
Gatunek: Melodic Metal/Rock/Nu Metal
Kraj: Austria

Skład:
Nicole Bogner - śpiew
Mario Plank - śpiew
Werner Fiedler - gitara
Mike Koren - bas
Thomas Caser - perkusja
Miro Holly - instrumenty klawiszowe

Napalm Records, jak inne duże wytwórnie, na fali rosnącej popularności EPICA, AFTER FOREVER, NIGHTWISH i innych zespołów  szukał czegoś podobnego do swojego ogródka.

Zdążyli pochwycić BATTLELORE, ale to było bardzo ciężkie granie, więc pewnie dla kontrastu wyrwali też VISIONS OF ATLANTIS. Dlaczego nikt poza lokalną wytwórnią nie zainteresował się genialnym LORIEN, które zostawiało takie zespoły jak VISIONS OF ATLANTIS w tyle nie wiadomo, i zapewne nigdy się nie dowiemy.

Zamiast świat poznawać geniusz LORIEN, poznał anty-muzykę VISIONS OF ATLANTIS na płycie Cast Away, która miała premierę 29 listopada 2004 roku.

W tym czasie skład się zmienił, odszedł wokalista Christian Stani i klawiszowiec Chris Kamper. Na ich miejsce znalazło się zastępstwo szybko, ale czy to był dobry wybór?

Send Me a Light wskazuje, że nie. Fatalne, beznadziejne partie klawiszowe brzmią jak parodia i niesmaczny żart. A niedługo po tym śpiewa sam Plank... potężnym, nu-metalowym głosem. To, co robi tutaj Miro Holly przechodzi wszelkie pojęcie i to jest poziom chały lat 70-tych/80-tych. Może w hair metalowej grupie by było coś takiego do przyjęcia, tutaj jednak to kompletna pomyłka. Może wytwórnia chciała mieć w swoim składzie kolejne ATROCITY? Pamiętam były próby porównywania całości do WITHIN TEMPTATION, ale tam jednak nadal był metal. Tutaj bardziej zbliżyli się do rockowej ery ATROCITY i aranżacje klawiszowe i niektóre pomysły ewidentnie przypominają te, użyte na Gemini.

Trochę bardziej metalowo jest w tytułowym Cast Away, gdzie opierają się na EDENBRIDGE i to jeszcze nie jest takie złe, szkoda tylko, że jest więcej takiej muzyki jak Lost. Zwrotki godne największych killerów LINKIN PARK i szkoda refrenu, nawet tak przeciętnego. Coś tam próbują folkować, coś przemycać z NIGHTWISH w Realm of Fantasy, ale jest to strasznie nijakie. Spodnie opadają do wysokości kolan Pharaoh's Repentance i Plank rapuje, jakby był na audycji do KORN albo LIMP BIZKIT.

Czy jest tutaj coś wartościowego? Może Winternight, w którym kopiują NIGHTWISH. Przynajmniej nie masakrują remizowymi klawiszami i oszczędzono breakdance'a Planka. Na pewno nieState of Suspense, gdzie powraca wokalista razem z remizą i refrenem, który próbuje pojednać ATROCITY z NIGHTWISH. Zgody nie będzie nigdy.

Masakrują dziedzictwo EDENBRIDGE w Lemuria, a Last Shut of Your Eyes spokojnie by mogło ozdobić i uświetnić balladowy finał płyt 30 SECONDS TO MARS.

Pod względem brzmienia tylko wysunięty bas jest na plus, cała reszta brzmi po prostu koszmarnie, szczególnie plastikowa perkusja, która nie gra nic ciekawego. Trudno nawet powiedzieć, na kogo zrzucić winę za ten produkt bardziej plastikowy od torby z super marketu, a jeszcze bardziej szkodliwy. Zespół, wytwórnia, wszyscy... Może wszyscy. Dziwny wybór, bo scena nu metalowa wtedy wydawała się być już na półmetku i popularność raczej malała. Tylko Nicole Bogner prezentuje tutaj jakiś poziom, bo zaśpiewała bardzo dobrze i lepiej, niż na debiucie. Szkoda tylko, że do repertuaru tak kiepskiego.

Kompletnie nieudany eksperyment i kompromitacja kompozycyjna. Co dziwne, jakoś zespół to przetrwał, może głównie dzięki fanom dziwadeł metalowych, jednak postanowił już nie iść tą drogą.

Ocena: 2/10

SteelHammer