Greyhawk

[Memorius]

Greyhawk - Keepers of the Flame (2020)

tracklista:

1.Gates of Time 01:14

2.Frozen Star 03:11

3.Drop the Hammer 02:49

4.Halls of Insanity 04:11

5.The Rising Sign 05:46

6.R.X.R.O. 03:07

7.Don't Wait for the Wizard 05:04

8.Black Peak 06:09

9.Masters of the Sky 04:03

10.Ophidian Throne 03:08

11.Keepers of the Flame 05:43

rok wydania: 2020

gatunek: heavy metal

kraj: USA

skład zespołu:

Rev Taylor - śpiew

Jesse Berlin - gitara

Enrico Mariuzzo - gitara

Darin Wall - gitara basowa

Nate Butler - perkusja

Wydawać by się mogło, że ten korzenny, encyklopedyczny US Metal, z komiksowymi okładami, ozdobionymi barbarzyńskimi bohaterami odszedł definitywnie w przeszłość i egzystuje może tylko w amerykańskich garażach, tymczasem okazuje się, że tak nie jest. GREYHAWK pochodzi z Seattle, czyli miasta kojarzonego raczej z inną muzyką, a tymczasem podtrzymuje on najbardziej klasyczne tradycje grania heavy metalu, takiego, jaki przecierał szlaki dla przełamania glamowego muru, jakim Stany Zjednoczone były otoczone, zanim pojawił się MANOWAR i METALLICA.

Debiut, jak z najgłębszych otchłani czasu pojawił się w czerwcu 2020 nakładem Fighter Records i jest to płyta kontrowersyjna. O ile Kanadyjczyk Darin Wall jest znany, poza stoner metalem, z ostatniego składu SKELATOR, to pozostali członkowie tej ekipy już nie tak bardzo.

Tacy wokaliści o raczej niskim i płaskim tubalnym głosie, jaki ma Revere Taylor moimi faworytami nie są i to co prezentuje, budzi umiarkowane zainteresowanie. Z kolei obaj gitarzyści zachwycają i co potrafią, słychać w pełnym finezji instrumentalnym R.X.R.O., jednak ta kompozycja dla tego LP reprezentatywna nie jest. Można nawet powiedzieć, że poza solami ci obaj gitarzyści nie pokazują tu pełni swoich możliwości w tych kompozycjach bardzo prostych, w wielu wypadkach o melodiach i motywach raczej mocno już ogranych. Ogranych, ale solidnych, no może poza zupełnie nieudanym The Rising Sign i ten numer na płycie to znaleźć się nie powinien. Natomiast bardzo interesująco oddany został naiwny heroizm US Metalu w tytułowym Keepers of the Flame, Ophidian Throne czy Don't Wait for the Wizard z doskonałą pełną energii gra gitarzystów. A gdy zaczynają grać zdecydowanie szybciej, w manierze USPM, to absolutnie dewastują w potężnym, choć po prostu zdecydowanie za krótkim, niesamowitym Drop the Hammer. Wyśmienity numer! Melodyjna atomowa true agresja! I wyborne gang chórki do tego. Zniszczenie! Na pewno także mocno akcentowany basem heroiczny Black Peak zasługuje na wyróżnienie, a przy tym są tu najciekawsze wokale. Poza tym jest tu jeszcze dobry heavy w Frozen Star i Masters of the Sky, ale to tylko po prostu dobry klasyczny heavy metal.

Brzmienie wyjątkowo tradycyjne, bardzo przypominające oldchoolowe produkcje wczesnych lat 80tych, ale realizacja jest w pełni profesjonalna i to po prostu z pewnością taka celowa stylizacja, i słusznie.

Gdyby wszystko było takie powalające jak Drop the Hammer, to można by mówić o sensacji, ale pewnie także pojawiłyby się głosy, że Wall tworzy alternatywę dla SKELATOR.

Po prostu dobry classic heavy, a brawa za odważne sięgniecie do klasyki US Metalu.

ocena: 7,2/10

new 17.06.2020

[Memorius]

Greyhawk - Thunderheart (2024)

tracklista:

1.Spellstone 04:07

2.Ombria (City of the Night) 05:14

3.Thunderheart 04:19

4.Rock & Roll City 04:26

5.Steadfast 06:34

6.Sacrifice of Steel 04:44

7.The Last Mile 05:53

8.Back in the Fight 03:52

9.he Golden Candle 05:29

rok wydania: 2024

gatunek: heavy metal

kraj: USA

skład zespołu:

Rev Taylor - śpiew

Jesse Berlin - gitara

Rob Steinway - gitara

Darin Wall - gitara basowa

Nate Butler - perkusja

Kiedy w roku 2022 GREAYHAWK wydal interesujący mini album "Call of the Hawk" wydawało się, że niebawem pojawi się full LP z tym nagraniami. Tymczasem grupa wybrała inną drogę i 2 kwietnia 2024 zaprezentuje nakładem wytwórni Figter Records album "Thunderheart' z kompozycjami premierowymi, wcześniej nigdzie nie umieszczonymi.

W składzie jest nowy gitarzysta Rob Steinway, którego w tym roku można już było usłyszeć na debiutanckim CD amerykańsko-kanadyjskiego power metalowego GLYPH.

GREAYHAWK trwa przy tradycyjnym heavy metalu w manierze NWOTHM, rycerskim, bojowym, osadzonym w stylistyce amerykańskiej i opartym przede wszystkim na kunsztownej grze gitarzystów i melodiach heroicznych, o umiarkowanym stopniu oryginalności. Wokalna maniera Taylora pozostała bez zmian, może nawet jeszcze bardziej została uwypuklona i to nie był najlepszy ruch. To by był bardzo dobry głos w epic doom, tu w classic heavy to jest wszystko nieco przerysowane, niemniej Spellstone, dostojniejszy Thunderheart i dumnie galopujący Sacrifice of Steel (wyborne chórki epickie) są na pewno kompozycjami udanymi. Mimo starań, zagrany wolniej The Last Mile już niekoniecznie i to taka niespecjalnie udana próba dyskontowania maniery epickiej SABATON. Wolniejszy Ombria (City of the Night) to przede wszystkim interesujący, ażurowy, gitarowy plan drugi, z refrenem jest tu znacznie gorzej. Lżejszy Rock & Roll City nawiązuje do takiego nasyconego arena rock/metalem grania amerykańskiego z lat 80tych, co bardzo wyraźnie słychać w refrenie.

Centralnie umieszczony Steadfast jest na pewno najbardziej epicki i najstaranniej zaaranżowany i przemyślany, znakomity w monumentalnej części instrumentalnej, gdzie znalazło się miejsce nawet na solo perkusyjne, co w dzisiejszych czasach jest rzadkością. Tu Taylor dewastuje i to jest jego muzyka. Szkoda, że nie starczyło pomysłu na więcej takiego grania na tym albumie.

Back in the Fight jako rycerski metal bardzo ograny i tu, poza wybornym ostrym solem gitarowym, nic uwagi nie przykuwa. W The Golden Candle w otoczeniu gitar akustycznych wciela się w rolę barda i jest bardzo arturiańsko... Tak, ten wokalista potrafi śpiewać, tam gdzie wymaga to aktorskiego wkładu. Mocniejsza, druga część potężna  i podniosła, jest to jeszcze jeden moment podnoszący wartość ogólną tej płyty.

Co prawda mix i mastering wykonał szwedzki Mistrz Henrik Udd, ale to raczej sound amerykański, typowy dla lat 80tych z głośną perkusją i dosyć ostrymi gitarami, o większej klarowności i selektywności poszczególnych instrumentów.

Ten zespół ma ogromny dryg do grania typowo epickiego i na tym się powinien koncentrować. To robią świetnie. Bardziej typowy tradycyjny heavy metal już mniej.

ocena: 7,8/10

new 1.04.2024

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Fighter Records