Venator

[SteelHammer]

Venator - Psychodrome (2025)



Tracklista:
1. Into the Drome 01:06      
2. Steal the Night 04:10      
3. Children of the Beast 04:59      
4. Ravening Angel 05:25      
5. The Final Call 06:47      
6. Radar 04:25       
7. Race to Glory 03:30      
8. Dynamite 04:16      
9. Fear the Light 04:14      
10. Astral Seduction 04:41

Rok wydania: 2025

Gatunek: Heavy Metal

Kraj: Austria

skład zespołu:

Johannes Huemer - śpiew

Leon Ehrengruber - gitara

Anton Holzner - gitara

Stefan Glasner - bas

Jakob Steidl - perkusja

VENATOR w niezmienionym składzie powraca po trzech latach z nowym materiałem w ramach kontraktu z niemiecką wytwórnią Dying Victim Productions, z premierą wyznaczoną na 25 kwietnia 2025 roku.

Austriacy nie zmienili tutaj stylu i grają tradycyjny, classic metal zakorzeniony w latach 80. i 90. Ładnie, klasycznie i amerykańsko rozpoczyna tę płytę Steal the Night, w którym czuć klasyczny klimat dzięki świetnej dyspozycji głosowej Huemera, ale i znakomitej pracy sekcji rytmicznej. Szczególne uznanie dla Glasnera, który na basie gra tutaj znakomicie i jest jeszcze bardziej wyeksponowany niż na debiucie, który przecież brzmienie miało również świetne. Niczego też nie brakuje Jakobowi Steidl, którego gra jest bardzo bogata i wyrazista.

Ehrengruber i Holzner to gitarzyści natchnieni, czujący ducha klasycznego metalu, nie tylko niemieckiego lat 90., popularnego w radio, ale i tego zza oceanu. No, może Children of the Beast jest bardziej wyspiarski w chłodnych melodiach, duetach gitarowych i okrzykach wokalisty. To jest dobrze zagrane JUDAS PRIEST z klasycznego okresu, po raz kolejny udowadniając, że w kompozycjach szybszych sprawdzają się rewelacyjnie. Ravening Angel jest wolniejszy, dobry, szczególnie od strony wokalnej, melodia jednak jest co najwyżej przeciętna, a refren zwyczajnie słaby i niewyróżniający się. Najdłuższy The Final Call wypada lepiej dzięki próbom tworzenia bardziej epickiego klimatu i amerykańskiej dramaturgii i środkową partią w stylu IRON MAIDEN.

Radar zaczyna się w stylu niemieckim z echami wczesnego RUNNING WILD, chociaż w stylu mniej wulgarnym i mrocznym. Dobrze grają w szybkim i rytmicznym Race to Glory, chociaż Dynamite wbrew tytułowi niestety dynamitem nie jest, a co najwyżej hair metalowym zgrzytem. Chociaż należy przyznać, że praca perkusji i sola gitarowe są tutaj najwyższej klasy. Bardzo słabo wypada też wolny Fear the Light. Za dużo rocka, za dużo wysokich zaśpiewów, zbyt wysokich i nic niewnoszących do kompozycji. Na koniec szybka i rytmiczna petarda Astral Seduction. Partia środkowa to absolutne zniszczenie!

Brzmienie bardziej wypolerowane względem LP poprzedniego, z ostrzejszymi gitarami i większą głębią. Wszystko brzmi dokładnie tak, jak powinno i zastrzeżeń brak.

VENATOR nagrał kolejny bardzo dobry album, chociaż nie zabrakło tutaj potknięć, które można było usłyszeć już na debiucie. Tam, gdzie grają dobrze, wypadają równie dobrze, a chwilami nawet lepiej, niż w 2022 roku.

Ocena: 8/10

SteelHammer

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Dying Victims Productions.