Tantrum

[Memorius]

Tantrum - Another Life (2023)

tracklista:

1.Another Life 04:40

2.Hellion 02:45

3.Sands of Time 04:20

4.Black and White 04:05

5.Forsaken 05:37

6.Silence 05:14

7.The First One 05:20

8.Hunter Hunted 04:51

9.Awakening 05:20

10.To the Father a Son 03:28

rok wydania: 2023

gatunek: heavy/power metal

kraj: Wielka Brytania

skład zespołu:

Mark Reid - śpiew

Stoo Condie - gitara

Baz Fitzsimmons - gitara

Micah Snow - gitara basowa

Billy Angus - perkusja

Szkocki TANTRUM był kilka lat temu grupą wielce obiecującą w obszarach brytyjskiego heavy metalu. Jednak debiutancki album "Melt It Down" z roku 2018 okazał się raczej przeciętnym i eklektycznym zbiorem kompozycji, gdzie ujawnił się jedynie ogromny talent wokalisty Stevena Paula Swansona, być może najbardziej utalentowanego ze wszystkich zaliczanych do młodego pokolenia z UK. Kapitalny głos, który jednak w TANTRUM zamilkł w roku 2020. Po wydaniu debiutu ten zespół pozostawał w twórczym uśpieniu i potrzebne były jakieś zmiany. Najpierw pojawił się nowy, bardzo solidny wokalista Mark Reid. Gdy w roku 2022 jakże godnie pożegnał się z fanami albumem "Crown by the Hammer" inny szkocki zespół FARSEER, jego członkowie zapowiedzieli, że swojej przygody z heavy metalem nie kończą. Baz Fitzsimmons i Micah Snow dołączyli do TANTRUM w tym samym roku i po pewnych roszadach na pozycjach instrumentalistów grupa nagrała album "Another Life" wydany nakładem własnym w końcu lipca 2023.

"Another Life" to płyta, gdzie TANTRUM staje gdzieś pomiędzy wczesnym DENDERA i ABSOLVA, wykorzystując świetną grę Fitzsimmonsa, taką bardziej w stylu prezentowanym przez niego w znakomitym SYTH i ogólnie mamy tu bardzo mało do czynienia z nudnym brytyjskim, barowym rock/metalem i odniesieniami do NWOBHM.

Dominuje heavy metal w nowocześniejszej formie, a nawet heavy/power i to już w bardzo dobrym, dynamicznym otwarciu, czyli Another Life. Jest to równocześnie nadal tak bardzo rozpoznawalne jako brytyjskie granie. I zaraz potem, szkoda że taki krótki, potężnie zagrany Hellion z kruszącymi galopującymi riffami i rozległymi mocnymi wokalami Mark Reid i tu już żadnych wątpliwości nie ma, że to jest inny zespół niż w roku 2018. I jak się okazuje, można grać ten utrzymany w średnich tempach klasyczny UK heavy metal bez usypiania publiczności. Tak, pięknie rozbrzmiewa Sands of Time, świetna melodia, świetne riffy, zero radiowego mainstreamu. I tak dosyć blisko ABSOLVA w dobrej formie w Black and White i w nieco brutalniejszym miejscami i chłodniejszym Silence. Fajny, podbarwiony rockiem refren.

I przychodzi pora na kapitalny killer Forsaken. Coś niesamowitego jak ta łagodna melodia zwrotek przechodzi w jeden z najpiękniejszych refrenów heavy metalowych roku 2023, światowego formatu, bez żadnej przesady światowego i do tego jak wybornie, z jakim emocjonalnym ładunkiem zaśpiewał to Mark Reid! Niesamowity track! Bojowy i lekko mroczny The First One to bardziej DENDERA z tym niezobowiązującym i nienachalnym akcentem epickim oraz nośnym refrenem. A Hunter Hunted to taka bardziej mroczna wersja stylu z Hellion, gdzie wykorzystane zostały także pewne doświadczenia wyniesione przez Baza z SYTH i FARSEER w tych głównych gitarowych natarciach. Epicko, z rozmachem. Ogólnie solowe zagrywki  obu gitarzystów są na tej płycie najwyższej klasy, tu można usłyszeć jedną z najlepszych solówek, ale przecież to dotyczy także Awakening, zagranego w umiarkowanym tempie, chłodnego i pełnego misternych gitarowych ozdobników i niuansów. Może nawet i jest to trochę progresywne. A na koniec wspaniały w nieubłaganym gitarowym ataku bez przemocy To the Father a Son. No, kto takie rzeczy gra teraz w UK poza TANTRUM? Chyba nikt.

Fantastyczna realizacja w klasycznym brytyjskim stylu. Grzmiąca perkusja, syczące blachy, mocny czytelny bas, wyraziste umiarkowanie ciężkie gitary i centralnie umiejscowiony Mark.

Mistrzostwo świata!

I tak dosyć niespodziewanie w brytyjskim heavy metalu pojawił się nowy, wyśmienity band. Może dlatego, że jest ze Szkocji?

ocena: 9/10

new 26.12.2023

[SteelHammer]

Tantrum - No Place for the Damned (2024)



Tracklista:
1. Manifest Destiny 06:49      
2. Minotaur 04:47      
3. W.A.I.L. 04:56  
4. Deepest Line 05:22      
5. Hellbound Planet 04:36      
6. The Darkest of Times 04:52      
7. Internal Bleeding 04:14      
8. Scarred 04:14      
9. The Judge 04:40      
10. Traveller 04:38      
11. The Pit and the Pendulum 08:04

Rok wydania: 2024

Gatunek: Heavy/Power Metal

Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:

Mark Reid - śpiew

Micah Snow - gitara

Baz Fitzsimmons - gitara

Chris Horne - bas

Mark Riches - perkusja

Bardzo szybko, bo zaledwie po roku studyjnego milczenia, z kolejnym albumem powraca TANTRUM, jednak w nieco innym, przemeblowanym składzie, z nową sekcją rytmiczną i już bez Stoo Condie, którego zastąpił basista Micah Snow.

Premiera została wyznaczona na 30 sierpnia 2024 roku i płyta zostanie wydana własnym sumptem.

Nadal są odniesienia do NWOBHM, tak jak na LP poprzednim, nadal jest potoczysty heavy metal debiutu ABSOLVA, jest i DENDERA (Deepest Line, w którym jest też coś z URIAH HEEP, Internal Bleeding, The Judge). Więcej jest w tym wszystkim bardziej typowego grania wyspiarskiego i Minotaur nie pozostawia wątpliwości co do inspiracji IRON MAIDEN, tak jak rozpoczynający ten LP Manifest Destiny, gdzie TANTRUM przemienia się w BLAZE BAYLEY. Oba te utwory są udane i bardzo dobre, zabrakło tylko tej autentycznej otoczki lat 80. z Another Life. W.A.I.L. niejako nawiązuje do tego bardziej rockowego okresu NWOBHM, ze znakomitym śpiewem Marka Reida i grą sekcji rytmicznej. Sola oczywiście są na wysokim poziomie i nic nie ubyło z talentu Baza Fitzsimmonsa, chociaż można odnieść wrażenie, że Micah Snow wniósł tutaj więcej ozdobników gitarowych, a sekcja rytmiczna nadaje szybszego tempa kompozycjom.

Hellbound Planet to wariacja na temat JUDAS PRIES i tutaj zabrakło konkretniejszego refrenu, jakie serwowało w złotych latach DIAMOND HEAD.

Zdecydowanie lepszy jest maidenowski The Darkest of Times, może i nawet najlepszy na całym LP głównie za sprawą luzu i autentyzmu, doskonałej prezentacji melodii i klasyczny refren, malowany delikatnie rycerskimi barwami, jak to w ostatnich latach robi chociażby STRAY GODS. Znakomita współpraca całego zespołu jest tutaj magiczna i słucha się tego z przyjemnością.

Internal Bleeding to znów klasyczna, brytyjska szkoła okolic SAXON i to jest nawet niezłe, błędem jest Scarred, próbujący forsować brytyjską formułę jako amerykańską, brzmi to sztucznie i okrutnie siłowo. Niejeden zespół lat 80. dopuszczał się zdrady w takim stylu i wyszło to naprawdę biednie. The Judge w podobnej manierze jest tylko poprawny i TRAVELLER w tradycji DIAMOND HEAD i IRON MAIDEN wypada zdecydowanie lepiej.
Na koniec The Pit and The Pendulum, znów IRON MAIDEN i spokojnie zagrane, jest dobra melodia i punktujący bas. Udane, chociaż druga połowa jest zdecydowanie lepsza i ten pseudo thrash pierwszej połowy nie był potrzebny. I w tej całej otoczce IRON MAIDEN bardziej chce się posłuchać MONUMENT, który uniknął tutejszych archaizmów.

Tym razem perkusja została bardziej dopracowana i wypolerowana, nie ma już tak grzmiącej, wybijającej zębów perkusji, jest nowocześniejszy, dopieszczony sound brytyjski. Dobry i niewiele można w sferze produkcji zarzucić, tak jak wykonawczej, bo muzycy spisali się bardzo dobrze, nawet jeśli nie wszystkie kompozycje są dopracowane.
Ten LP został nagrany zdecydowanie za szybko i na fali ekscytacji po rewelacyjnym Another Life. Zabrakło dopracowania, dopieszczenia, może nawet zrezygnowania z paru kompozycji, bądź innej ich aranżacji.
TANTRUM nagrało LP bardziej mainstreamowy, bardziej brytyjski i za tym idzie też niestety pewna doza brytyjskiej stagnacji, która od lat dręczy tę scenę.
To dobry album, chwilami nawet bardzo dobry, jako całość jednak nie jest równy i tak dopracowany, jak Another Life. Zespół nadal wart uwagi, którego nie warto przekreślać i nadal będący nadzieją sceny brytyjskiej.


Ocena: 7.8/10

SteelHammer

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości zespołu TANTRUM oraz agencji PR MDPR.