Saints'n'Sinners

[Memorius]

Saints'n'Sinners - Rise of the Alchemist (2022)

tracklista:

1.As Above So Below 05:42

2.Sign of Things to Come 05:24

3.Sacred Ground 06:32

4.Saviour of the Damned 04:56

5.Dreamer 04:17
6.Death Comes in Winter 07:43
7.Queen of the Nile 05:23

8.Ivory Tower 05:28

9.Rise of the Alchemist 11:45

10.Catch 22 04:40

rok wydania: 2022

gatunek: power metal

kraj: Turcja

skład zespołu:

Mehmet Kaya - śpiew

Deniz Tuncer - gitara

Kivanç Kaytanli  - gitara, instrumenty klawiszowe

Berkan Çakmak - gitara basowa

Doğan Rekkalı - perkusja

oraz

Max Morton - instrumenty klawiszowe

Problemy techniczne związane z wydaniem wersji CD albumu "Rise of the Alchemist" już za Turkami i płyta została zaprezentowana w tej wersji 8 czerwca. Wielu uważało, że SAINTS'N'SINNERS to nieco egzotyczny zespół jednej płyty, zwłaszcza że milczeli ponad dziewięć lat. Powrócili jednak w nieco odmiennym składzie, ale oczywiście z Mehmetem i Denizem nadal w roli głównej.

Nie można po prostu nie zauważyć, że w końcu ktoś po latach zbliżył się do świetnego środkowego okresu stylu EDGUY i na pewno wpływy muzyki Sammeta są tu mocno zarysowane, także w gustownych aranżacjach para symfonicznych, zbliżonych miejscami do AVANTASIA. Co więcej, umieszczenie kolosa tytułowego Rise of the Alchemist także przypomina konstrukcje albumów EDGUY, gdzie takie kompozycje były na porządku dziennym. Tyle, że akurat ten utwór o pewnych cechach epickiego power metalu sprawia bardziej wrażenie w opcji koncepcji późnych utworów IRON MAIDEN, oczywiście bez zapożyczania tu muzycznych pomysłów Brytyjczyków. Dobre, starannie przygotowane, ale to chyba nie jest takie granie, w którym Turcy wypadają najkorzystniej. Wystarczy posłuchać As Above So Below i tu sieją zniszczenie, rozkręcają się od tajemniczej symfoniki do soczystego, wysokoenergetycznego power metalu z niezwykle nośnym refrenem. I tu jedna z najważniejszych konkluzji - Mehmet Kaya jest na tym LP po prostu fantastyczny. Jasne, on się bardzo wyróżniał już w 2013, ale tu słychać jakie poczynił postępy, jak rozwinął swoje możliwości. Po prostu słucha się z mieszaniną zdumienia i podziwu. Lekka drapieżność, swobodne wchodzenie w nieco wyższe rejestry, aktorski przekaz -  po prostu klasa światowa!

Niewymuszona, radosna przebojowość tych kompozycji przypomina tę zabawę EDGUY z wiadomych albumów. Lekkość, fanfarowość wsparta przez klawisze i ogromny luz to mocne strony takich utworów jak Sign of Things to Come, Ivory Tower, Saviour of the Damned (tu coś HELLOWEEN) z pełnymi werwy rozpoznawalnymi refrenami w niemieckim stylu melodic power. I jeszcze ładnie bujający, na swój sposób heroiczny, Death Comes in Winter z ostrzejszym wokalem i małym ukłonem w kierunku melodic folk power.

Ten zespół zrobił jeszcze jedno. Wyzbył się pewnego rodzaju tremy debiutanta i zagrał z polotem i bez żadnych kompleksów, z pewnością siebie prezentując piękne, nieraz złożone aranżacje przeplatające gitary i klawisze. Odpowiedzialny za nie Kivanç Kaytanli i Max Morton grają rzeczy proste, ale stylowe i idealnie dopasowane, a przy tym zdecydowanie wpadające w ucho. Kompletną dewastacją jest zagrany w wolniejszym tempie Sacred Ground z trochę innego power metalowego obszaru i tu się kłania późny BRAINSTORM, ale takich fenomenalnych refrenów jak tutaj to BRAINSTORM nie miał. Turcy pokazują także jak się nagrywa bardzo dobrą, nie nazbyt sentymentalną metalową balladę i naprawdę Dreamer jest udanym przerywnikiem pomiędzy dominującymi power metalowymi galopadami. Tajemniczy, spokojny, poetycki jest także początek Queen of the Nile kompozycji ze zgrabnie wbudowanymi  akcentami "ancient" i poza podejściem EDGUY słychać tu także nawet BLACK SABBATH Martin Era z potężnymi wokalami Mehmeta i wybornym refrenem, takim powiedzmy w znacznym stopniu wyrastającym z tradycji brytyjskiej. Jest to utwór najbardziej wyrażający traditional heavy metal na tym albumie. Tak gustownie, łagodnie, ale przecież w pełni metalowo, kończą ten album numerem Catch 22 i świetny refren, melodyjny, przebojowy w stylu AOR jest tu osią i sensem tej kompozycji.

Mix i mastering wykonał Max Morton. Talent Maksyma w tym zakresie nie podlega żadnej dyskusji. To wypolerowana i wycyzelowana w najdrobniejszych detalach produkcja, gdzie każdy instrument jest potraktowany z najwyższą uwagą, a czytelność jest krystaliczna. Do tego Mehmet został tak ustawiony, że niby nie jest nadmiernie wysunięty do przodu, ale doskonale słyszalny i górujący nas wszystkim przez cały czas.

Godzina muzyki, wspaniały Mehmet, nieprawdopodobny Sacred Ground, wyborny sound i dużo, dużo więcej na drugiej płycie SAINTS'N'SINNERS, którą szczerze polecam.

ocena: 9/10

new 10.06.2022