The Rods

[Memorius]

The Rods - Brotherhood of Metal (2019)

Tracklista:

1. Brotherhood of Metal 07:28

2. Everybody's Rockin' 03:57

3. Smoke on the Horizon 04:47

4. Louder than Loud 04:15
5. Tyrant King 04:38

6. Party All Night 02:49

7. Tonight We Ride 04:40

8. 1982 05:16

9. Hell on Earth 04:20

10. The Devil Made Me Do It 03:54

11. Evil in Me 06:26

Rok wydania: 2019

Gatunek: traditional heavy metal

Kraj: USA

Skład zespołu:

David "Rock" Feinstein - śpiew, gitara

Gary Bordonaro - bas, śpiew

Carl Canedy - perkusja


Nie wiem. W zasadzie ta dygresja powinno znaleźć się na końcu, jako podsumowanie tak ważnego wydarzenia jak nowa, wydana po ośmiu latach płyta THE RODS, legendy i prekursora amerykańskiego tradycyjnego heavy metalu. Album nagrany w klasycznym składzie i zaprezentowany przez uznaną wytwórnię Steamhammer powinien być okazją do świętowania i radości z faktu, że Heavy Metal Never Die. Tymczasem tak nie jest.

Istnieje oczywiście, szczególnie w USA wielka grupa niezmiennie oddanych fanów, którzy zapewne czują się szczęśliwi i spełnieni, ale istnieją także pewne obiektywne kryteria oceny, które ten LP dyskredytują. Dwa elementy mające kluczowe znaczenie są po prostu fatalne. Pierwszy to niezwykle słaby, pozbawiony mocy i wymęczony wokal Davida "Rock" Feinsteina. To nie jest kwestia wieku, to raczej jakaś taka niewiara w głosie... Płaski bezbarwny śpiew, który zagłusza jego własna gitara. Niestety...
Drugi element to zupełnie pozbawione sensownych inspiracji kompozycje. Słabe, nieinteresujące i co więcej, absolutnie rozczarowujące po rozpoczynającym ten LP solidnym Brotherhood of Metal w stylu zbliżonym do estetyki Takea Maghary i MAJESTY. Jeśli jednak na płycie dominuje taki koszmarny stadionowy hair metal jak ten zaproponowany w I Just Wanna Rock, albo bezradny classic heavy Hell on Earth, czy też miałkie granie pod THOR w Tyrant King...
Nie, nie będę się nad tym znęcał.

Na osłodę złoty metal za produkcję. Jest kapitalna w tym potężnym ataku przestrzennej perkusji i miażdżącego basu. Rewelacja pod tym względem. Bohater? Carl Canedy! Partie perkusji, ich moc i heavy metalowa werwa mogą zawstydzić niejednego perkusistę z tej młodszej niż Carl Canedy młodzieży.
Choć coś pozytywnego.
Słynny zespół przypomniał o sobie, ale z muzycznego punktu widzenia praktycznie niczego interesującego nie pokazał.


ocena: 4/10

new 11.06. 2019