Athlantis

[Memorius]

Athlantis - The Way To Rock And Roll (2019)

Tracklista:

1.Letter to a Son 04:49

2.Prayer to the Lord 04:59
3.Heaven Can Wait 03:58

4.Forgive Me 05:27

5.No Pain No More 05:46

6.Black Rose 04:26

7.Lady Starlight 03:59

8.If I 05:30

9.Reborn 04:26
10.The Way to R n R 05:11

Rok wydania: 2019

Gatunek: heavy/power metal

Kraj: Włochy

Skład zespołu:

Davide Dell'Orto - śpiew
Pier Gonella - gitara
Steve Vawamas - gitara basowa

Alessandro Bissa - perkusja
Stefano Molinari - instrumenty klawiszowe


W roku 2017 przy okazji wydania udanego albumu "Chapter IV" sprawy w ATHLANTIS poszły w dobrym kierunku. Ostatecznie jednak Vawamas i Gonella zdecydowali się na nagranie kolejnej płyty w innym składzie. Pojawił się nowy klawiszowiec, odszedł drugi gitarzysta, na pozycji perkusisty jest ponownie Alessandro Bissa...
Najważniejsza zmiana to wokalista. Został nim Davide Dell'Orto z DRAKKAR, który tak znakomicie się spisał jako gość w kompozycji "Our Life" z poprzedniej płyty. No i teraz w marcu 2019 to on niszczy głosem w ATHLANTIS.

Grupa gra prawdziwy rasowy power metal z nutką włoskiego sentymentalizmu i taką kompozycją wita już na samym początku (Letter to a Son). Trzeba przyznać, że potęga gitary Gonella jest tym razem ogromna i tak ciężko grupa jeszcze nie grała na żadnej płycie. No, ale i Davide Dell'Orto ma przecież bardzo mocny, metalowy głos. Pięknie brzmi romantyczny i niezbyt szybki Prayer to the Lord, z pewnym neoklasycznym rysem, kruszące riffy dominują w posępnym, kroczącym Heaven Can Wait. Idealny to numer dla Dell'Orto, który tu błyszczy wyjątkowo wyraziście.
Fantastycznie melodyjny i pompatyczny jest Forgive Me z zaraźliwie chwytliwym refrenem i jeśli heavy power może być jednocześnie rockowy, to jest to idealny przykład na taki mix. 
To album dwóch aktorów. Obok wokalisty to Pier Gonella, który zaliczył kapitalny występ. Zdecydowana, finezyjna gra okraszona niesamowicie dopracowanymi solówkami. Gonella nie zawsze jest w najwyższej formie, nie zawsze ma chyba dość motywacji, ale jak już ma to ... Moc! Trochę chropawy i trochę miejscami toporny Davide Dell'Orto to nie Fabio Lione czy Roberto Tiranti, ale tym razem to bardzo dobrze. Głos i gitara stanowią tu jedność. Davide Dell'Orto i pianino w dramatycznym songu No Pain No More... Czy trzeba czegoś więcej? Wstrząsająca moc przekazu emocjonalnego. Piękna melodia. Nokturn i elegia w jednym.

Black Rose jest kolejnym wspaniałym heavy/power w umiarkowanym tempie z vintage klawiszami Stefano Molinari. Suma elementów składowych -instrumenty plus głos daje piorunujący doprawdy efekt. Patos, monumentalizm najwyższej metalowej klasy. Lady Starlight to jedyny utwór na tej płycie, gdzie można mieć jakieś uwagi do wokalu w pewnych momentach, może Davide mógł inaczej zaśpiewać niektóre fragmenty... Nie mógł jednak zaśpiewać na pewno inaczej w If I, gdzie mrok miesza się z melodyjnym, polatującym ku niebu refrenem.
Trochę w stylu hard'n'heavy rozpoczyna się Reborn, ale szybko wraca to na tory patetycznego grania typowego dla tego LP w fantastycznym refrenie. Bardzo elegancka i gustowna jest część instrumentalna z barwnym rockowym solo Gonella i mocarnym basem Vawamasa.
Niesamowite zakończenie. Co za klawisze, co za hammondy w rozpędzonym The Way to R n R ! Miazga po prostu. Brawo Stefano Molinari za pełną brawury grę w tym doborowym towarzystwie. To prawdziwa Droga do Rokendrola.

Twarda, mocna realizacja całości oparta na ciężkiej, głębokiej gitarze, nisko strojonym, wysuniętym basie i cofniętych dosyć nietypowo dla Włoch klawiszach. Umiejscowienie wokalu w wśród instrumentów wzorcowe.
ATHLANTIS jest jak wino. Im starszy, tym lepszy, tym dojrzalszy. Soczysty, dramatyczny i emanujący mocą heavy/power.
Sensacyjny album niespełnionej przez tak wiele lat ekipy.


ocena: 9,9/10

new 8.03.2019