Dungeon

[Memorius]

Dungeon - The Final Chapter (2006)



Tracklista:
1. Pariah 05:17
2. Better Man 04:33
3. Curse of the Pharaohs 06:06
4. Fire of Time 06:33
5. Gallipoli 06:46
6. Life Is a Lie 08:36
7. Steelheart 05:45
8. The Final Chapter 10:39
9. Don't Leave Me (re-recorded) 04:35
10.Changing Moods (re-recorded) 07:30

Rok wydania: 2006
Gatunek: Power metal
Kraj: Australia

Skład:
Tim Grose - śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe
Steve Mavridis - gitara

Andrew Dowling - gitara basowa

Tim Yatras - perkusja

Dobrze się stało, że mimo rozwiązania zespołu Tim Grose zdecydował się wydać jeszcze i ten album z muzyką przygotowaną dla DUNGEON. Wsparli go członkowie jego nowej grupy LORD i płyta "The Final Chapter" ukazała się w październiku 2006 roku (Modern Invasion Music).

Album ten zawiera bardzo dużo ekscytującej muzyki heavy/power i pokrewnej, znacznie bardziej interesującej niż ta z poprzedniej płyty. Otwierający Pariah to porywające połączenie stylu "painkillerowego" i bardzo chwytliwego, melodyjnego refrenu i taki synkretyzm tu dominuje cały czas, przy czym w bardzo wciągającej formie. DUNGEON jest rockowo i zadziorny w gęsto akcentowanym basem Better Man, gdzie wpływy GAMMA RAY łączą się z amerykańskimi z okolic arena rock/metalu. Paradoksalnie nieobecność Stu Marshala chyba wyszła tu na dobre, bo duet Grose  - Mavridis wyczynia tu nieraz karkołomne rzeczy i gitarowe ataki sola są na tej płycie po prostu wyśmienite, zwłaszcza te najszybciej zagrane. Jest także epicki klimat wolniejszym i łagodniejszym Curse of the Pharaohs, gdzie dobrano świetny refren, a całość zaśpiewana została przez Grose z wyjątkowym rozmachem. Zachwyca także staranność aranżacji tego utworu.

Bardzo dużo świetnej muzyki, bo przecież także dynamiczny power metalowy Fire of Time to ozdoba tej płyty, przy czym słychać tu także doświadczenia wyniesione przez Lorda z ILIUM. Po raz kolejny pojawia się piękna instrumentalna partia z pełnymi pasji dialogami gitarzystów. Energiczny i finezyjny power metal to także surowy wojenny Gallipoli, którego ostre riffy są łagodzone w planie drugim klawiszami Lorda i jest to w formie przekazu kompozycja bardzo amerykańska. Także do estetyki amerykańskiej zdecydowanie nawiązuje Steelheart w heroicznym heavy/power metalowym stylu.

Lord stawia również na formy bardziej rozbudowane i na pewno pełen nacechowanego romantycznym rozmachem Life Is a Lie jest udanym utworem w bardziej tradycyjnym heavy metalowym stylu, a chórki należą do najlepszych, nie tylko na tej płycie DUNGEON. Oczywiście tytułowy The Final Chapter, trwający ponad dziesięć minut to finał godny tego LP i historii zespołu w ogóle i to na pewno bardzo godne pożegnanie, pełne gwałtownych i ciętych power metalowych riffów, dramatyzmu i jednoznacznych odniesień do heroicznej odmiany USPM. Brawurowe ataki gitarzystów i nieskazitelny wokal Tima z wykorzystaniem wysokich zaśpiewów, to ozdoba tej kompozycji.

Poza częścią zasadniczą album zawiera także dwie nagrane na nowo starsze kompozycje Lorda Tima Don't Leave Me i instrumentalny Changing Moods.

Nie można pominąć wybornej gry perkusisty Tima Yatrasa, który tu po raz pierwszy ujawnił pełnię swojego ogromnego talentu.
Płytę wyprodukował Tim Grose i brzmieniowo jest to styl ostrzejszy, ale zarazem bardziej wysmakowany w łagodniejszych fragmentach, niż ten z 2004 i tak w zasadzie to udana próba nowego soundu Lorda Tima, jaki swoje rozwinięcie znalazł na albumach LORD.
Patrząc realnie, mamy tu do czynienia z albumem, który w pełni mógłby stanowić element dyskografii LORD, zapewne jednak jakieś względy, w tym na pewno popularność DUNGEON, wpłynęły na to, że ukazał się on pod szyldem DUNGEON.

ocena: 9,5/10

new 13.12.2019