UFO

[Memorius]

UFO - Lights Out ( 1977)



Tracklista:
1. "Too Hot To Handle" – 3:37
2. "Just Another Suicide" – 4:58
3. "Try Me" – 4:49
4. "Lights Out" – 4:33
5. "Gettin' Ready" – 3:46
6. "Alone Again Or" (MacLean) – 3:00
7. "Electric Phase" – 4:20
8. "Love To Love" – 7:38

Rok wydania: 1977
Gatunek: Heavy metal/hard rock
Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:
Phil Mogg - wokal
Michael Schenker - gitara
Paul Raymond - gitara, instrumenty klawiszowe
Pete Way - bas
Andy Parker - perkusja

Mocny heavy metalowy album "No Heavy Petting" z roku 1976 stanowił pewne zaskoczenie i nieco podzielił fanów, rozczarowując tych którzy oczekiwali większej dawki melodyjnego heavy rocka.

Gdy w tym samy roku z grupy odszedł klawiszowiec Peyronel wybierając dalszą karierę w rockowej grupie Blue Max do zespołu dołączył Paul Raymond z Savoy Brown, także zwolennik nieco lżejszej muzycznej orientacji stojący bardziej na pozycjach artystycznych Mogga i Way'a, niż Schenkera. Powstała w tej sytuacji płyta kompromisów, zarówno w stosunku do fanów, jak i w odniesieniu do sytuacji jaka była wówczas w zespole. Album okazał się nierówny, zawiera jednak kilka kompozycji, która na stałe weszły do kanonu metalowego grania z lat 70tych i po dziś dzień należą do ważnej muzycznej spuścizny z tamtych czasów.
Tytułowy Light Out to chyba najbardziej znana kompozycja zespołu, szybki, melodyjny numer heavy metalowy ze słynnym refrenem pełen pasji w wykonaniu i do dziś stanowiący jeden z najczęściej coverowanych utworów metalowych z tamtego okresu. Postawienie na przebojowość to także Too Hot To Handle, z prosta linią melodyczną i wyrazistym refrenem na tle dosyć ciężkich riffów autorstwa Mogga i Way'a, który poniekąd wyznaczał kierunek tego, co zespół zaczął proponować w przyszłości, po odejściu Schenkera. Ta próba zagrania melodyjnego heavy rocka z elementami metalu nie zawsze tu jest udana, bo za interesujący trudno uznać i Gettin Ready i bardzo lekko zagrany Just Another Suicide napisany przez Mogga, płaczliwy i z drażniącymi gitarowymi zagrywkami Schenkera. To że zespół potrafi jednak odnaleźć się i w bardzo delikatnym graniu pokazuje z kolei piękna pastelowa ballada z klawiszami Try Me. Zaśpiewana przez Mogga z ogromnym ładunkiem emocji, opatrzona delikatnymi elementami symfonicznymi, dorównuje poziomem kompozycji Rainbow Eyes RAINBOW, a może pod względem niesionej melancholii i zadumy nawet ją przewyższa. Oszczędne pełne patosu solo Schenkera stanowi tu doskonałe dopełnienie całości.
Podobny manewr został zastosowany w słynnym Love To Love, fantastycznym, ponad siedmiominutowym songu malowanym emocjami, niezwykłym tłem, częściowo symfonicznym i nastawieniem na wydobycie klimatu poprzez ekspozycję umiejętności zespołowego rozegrania tego wszystkiego przy ograniczeniu heavy metalowej ekspresji. Warto dodać, że utwór ten w wersjach koncertowych grany był i jest znacznie ciężej i także ta wersja jest niezwykle ekscytująca. Refren tego utworu należy do najpiękniejszych jakie powstały w metalowym graniu w latach 70tych. Album uzupełnia bardziej heavy metalowy Electric Phase. Niepokojący, o trudnej melodii, nieco duszny i można tu zauważyć pewne elementy zbieżne z muzyka jaką proponował w tym czasie SCORPIONS w utworach autorstwa Rotha.

Album zagrany jest na bardzo wysokim poziomie, Raymond sprawdził się jako klawiszowiec, Mogg jest niezwykle plastyczny i teatralny momentami nawet, a Schenker gra bardzo fantazyjnie.
Podobnie jak płyta poprzednia także i tym razem nie zawiodła produkcja i brzmienie jest dostatecznie ciężkie, ale klarowne z dbałością o drugi plan i sound sekcji rytmicznej.
Płyta jest jednak nieco eklektyczna i nierówna i mimo, że zawiera utwory należące do najwybitniejszych osiągnięć zespołu za bardzo dobrą uznać jej nie można.

Ocena: 7.5/10