Absolva

[Memorius]

Absolva - Anthems to the Dead (2014)

tracklista:

1.The Devil's Mouth 04:33
2.Victimiser 04:03

3.Never Back Down 04:46

4.Anthems to the Dead 04:41

5.In Some Wild Universe 04:28

6.The Alter & the Cross 02:48
7.Live for the Fight 04:17

8.Killing Season 04:12

9.Taste the Blood 05:14

10.Soul Remains 05:58

11.Silent Sacrifice 07:09

rok wydania: 2014

gatunek: heavy/power metal

kraj: Wielka Brytania

skład zespołu:

Chris Appleton - śpiew, gitara

Dan Bate - gitara basowa

Martin McNee - perkusja
oraz
Doug Scarratt - gitara (3,10)
Luke Appleton - gitara (1,3,11)


Gdy Atkins pożegnał się z kolegami, Chris Appleton pozostał jako gitarzysta sam i do nagrania drugiej płyty ABSOLVA zaprosił swojego brata Luke' a, który po zawieszeniu działalności FURY UK przeszedł do ICED EARTH oraz Douga Scarrata z SAXON. Album został nagrany w 013 at Axis Studios w Doncaster, a wydała go wytwórnia Rocksector Records z Manchesteru.

ABSOLVA rozpoczyna go dynamicznym i melodyjnym The Devil's Mouth w klasycznej brytyjskiej tradycji i jest to bardzo dobry początek, taki świeży, tchnący optymizmem Drugiej Fali  Brytyjskiego Heavy Metalu. Ta kompozycja, a także Live for the Fight pokazują, że grupa nie chce iść drogą ociężałych rockmanów Fali Pierwszej, która powróciła, bo tak wypadało i była na to moda, a pomysłu na granie nie. W The Devil's Mouth także słychać doskonałe zgranie obu Appletonów i trochę szkoda, że zagrali tu razem tak niewiele. Niezbyt dobry jest natomiast podbudowany rockiem Never Back Down, gdzie zagrali na gitarach goście i to znów taki zwrot ku mniej agresywnemu stylowy FURY UK. Od pewnych chwytów chyba w Anglii obyć się nie może i pełen heroicznej energii, trochę ponury Anthems to the Dead jest w raczej nieuzasadniony sposób zdecydowanie złagodzony w refrenach oraz melancholijnej części instrumentalnej, przy czym to jeszcze można jakoś uzasadnić.
Jak  grać dobrze na Wyspach bardziej typowy heavy/power, to ABSOLVA odpowiedzi nie daje. Victimiser i Killing Season są szablonowe, gdzieś sięgają w gorsze czasy INTENSE czy też może nawet MARSHALL LAW. Podobnie przeładowany perkusją i agresywnymi riffami In Some Wild Universe ma być chyba w założeniu nowoczesny jak muzyka FURY UK, a faktycznie jest nieatrakcyjny. Jest już inny zespół brytyjski, który gra tu takie rzeczy dużo lepiej... Pewnym momentem wytchnienia od mocnego grania jest niedługa akustyczna ballada The Alter & the Cross, ale Brytyjczycy raczej ogólnie niczego specjalnie interesującego w tych obszarach nie pokazywali i tak jest i tym razem. Chyba taki rock/metal barowy jak Taste the Blood jest na płytach brytyjskich tak nieodzowny, jak na włoskich flower power ballada przy pianinie. Jest to niestety numer fatalny, jak większość takiego heavy metalu z Wielkiej Brytanii. No cóż, ale może oni tam lubią takie granie. Na pewno lubią.
To, co bardzo dobre, zostawili także na koniec, bo Soul Remains jest w refrenie bardzo dobry, jest także zbudowany z udanych ornamentacji i długich gitarowych wybrzmiewań Scarrata. Ponadto, są tu porządne dynamiczne sola, takie trochę apokaliptyczne i zaskakujące miejscami. A w Silent Sacrifice obaj Appletonowie mieszają w niezły sposób ostre natarcia heavy/power i łagodniejsze partie w znacznie lepszy sposób, niż to się dzieje w pozostałych kompozycjach. No i jest podgrywanie pod IRON MAIDEN, a to przecież najważniejsze... E, no bardzo dobrze to zrobili...

Brzmienie jest od razu rozpoznawalne jako brytyjskie. Głośna, przestrzenna perkusja, mocny wyrazisty bas i głęboko wybrzmiewające gitary. Czysty, klarowny sound, bez zawadiackiego przybrudzenia typowego dla Drugiej Nowej Fali z drugiego szeregu.
Ogólnie, jest to dobra i tylko dobra płyta z pewnymi przebłyskami i trzema może zapadającymi mocniej w pamięć kompozycjami, z bardzo dobra grą Appletonów i pewnym brakiem pomysłu na więcej niż 40 minut grania.


ocena: 7,2/10

new 26.10.2019