„Imperium Popiołów” - wrażenia

[Erwin]

(27.07.2020, 17:18:18)Norbi1355 napisał(a): ...a z wad to dość trudno je znaleść napewno do nich zaliczę mikstury akrobatyki bo jednak jestem graczem który lubi ją mieć fajnie że w IP można się jej nauczyć ...

Jak można nauczyć   Nie pamiętam czegoś takiego 

[Norbi1355]

(28.07.2020, 17:33:20)Erwin napisał(a):

(27.07.2020, 17:18:18)Norbi1355 napisał(a): ...a z wad to dość trudno je znaleść napewno do nich zaliczę mikstury akrobatyki bo jednak jestem graczem który lubi ją mieć fajnie że w IP można się jej nauczyć ...

Jak można nauczyć   Nie pamiętam czegoś takiego 

Trzeba wbić 300 zręczności i wtedy można skakać

[Tituf]

Serio?! A ja jakoś na kodach nie mogę. Dlatego mógłbyś wrzucić swoje statystyki z gry. No i wyjawić graczom jak uzyskałeś te 300 zręczności.

[Norbi1355]

(29.07.2020, 08:51:50)Tituf napisał(a): Serio?! A ja jakoś na kodach nie mogę. Dlatego mógłbyś wrzucić swoje statystyki z gry. No i wyjawić graczom jak uzyskałeś te 300 zręczności.

Statystyk nie jestem niestety w stanie wysłać ale jak chodzi o kody to daj sobie w statystykach 299 zręczności i idź do Diego aby nauczył cie tego jednego punkta a jak chodzi o ogólne zdobycie takiej ilości to jest dość męcząca sprawa praktycznie wszystko inwestowałem w wszystko dzięki czemu można zręczność zrobić i samą zręczność można się przy tym natrudzić zwłaszcza podczas walki z potworami (dobrze że są bronie na zręczność)  samych jednak równych 300 to się nie udało ale z wykorzystaniem ogólnych przedmiotów zwiększających zręczność  i dało rade do 293 i wystarczyło do Diega iść po brakujące i wychodzi akrobatyka   a wracając do moich statystyk to jednak jestem typem co wszystko daje w siłę i umiejętności walki i czasem w żywotność ale lubię sobie tak się pobawić i właśnie tak natrafiłem na tą akrobatykę gdy dla zabawy wszystko maxowałem i koniecznie chciałem spróbować ją zdobyć a i tak z ciekawości bo raz mi się trafiła mikstura zręczności u jednego z jarkendarczyków tych co strzelają z łuków koło jednego z tych 5 domów  kast tego co kawałek ziemi jest odgrodzony przepaścia co można w modzie przejść przez to zawalone drzewo to jest bug czy specjalne zamierzenie?

[Klimek]

To jezeli dobić do takiego progu zrecznosci to chyba najpierw trzeba wydawac PN na nauke zanim nie podskoczy koszt nauki a dopiero potem zużywać bonusy?

Wybaczcie, że nadal nie ma moich wrażeń z rozgrywki ale nie pamiętam kiedy ostatnio miałem przyjemność zasiąść do gry

[Dinozaur7]

Po ponad tygodniu od ukończeniu ostatniej części sagi Destiny zebrałem się za recenzję. Po części wynika to z lenistwa, po części z obowiązków wynikających z pracy, po części z chęci ochłonięcia po rozgrywce. A ochłonąć musiałem po emocjach jakich dostarczyła mi rozgrywka w Imperium Popiołów, zarówno pozytywnych jak i negatywnych, bo i tych, niestety, nie zabrakło. Recenzję podzielę na kilka części, traktujących o konkretnych aspektach, na których chciałbym się skupić po czym zepnę je w całość.

Na początek oczywiście należy się szacunek całej ekipie DT za wielki włożony wkład i stworzenie kolejnego, bądź co bądź, świetnego dzieła na poczciwym Gothicu i oddanie go w ręce graczy. Niewątpliwie cała seria waszych modyfikacji tworzy razem niesamowite dzieło, którego doświadczyć powinien każdy, a nie każdy niestety się nadaje i nie do każdego ta wspaniała historia trafi. Tak czy owak, wielki szacunek i dozgonna wdzięczność od szczerego fana Gothica jak i waszej twórczości.

Statystki i Balans

Spoiler

Przejdę teraz do czegoś na co nie lubię zbytnio zwracać uwagi, czyli do statystyk i kwestii balansu. Chcąc nie chcąc rzutuje to na całą rozgrywkę, i jakoś przekształca wrażenia i odbiór dzieła więc wypada od tego zacząć. Zarzucę od razu screenem.

Spoiler

Jak widać, w końcu odrzuciłem rutynę, i wiedząc, że to po raz ostatni mam już szansę pierwszy raz usiąść do waszego nowiutkiego dzieła, spróbowałem zagrać pod manę. Mówiąc szczerze nie był to chyba najlepszy wybór. Rozwijanie many za pomocą PN było dosyć męczące. Konieczne było wspomaganie się w tym przypadku miksturami, na które trzeba było zarobić. Pieniądze w IP nie spływały szerokim strumieniem, poza kilkoma momentami, a kasa potrzebna była jeszcze choćby na broń pod manę, która tania nie była i wypadała blado w stosunku do konkurencji. W praktyce, oprócz momentu, w którym zdobyłem już Dwuręczny Miecz Eliksiru Ducha (chyba tak to się nazywało), mogłem używać po prostu lepszej broni pod siłę, której prawie wcale nie rozwijałem, oprócz podbicia jej o około 20 punktów. A co do tej siły właśnie, w związku z tym, że brakowało mi już pieniędzy i PN, całą rozgrywkę biegałem w 2 pancerzach, co wprawiło konkretną dawkę monotonii, płakałem gdy sprzedawałem te piękne cacuszka ze skrzyni, bo zachciało mi się maksować manę. O odpowiednim zboostowaniu się biżuterią także musiałem zapomnieć, ponieważ używałem dwóch pierścieni pod broń dwuręczną (złe rozdysponowanie i brak PN) i żonglowałem tylko amuletem. Być może kluczem do tych problemów była alchemia, ale tej tradycyjnie nie chciało mi się rozwijać. Grać magią oczywiście powinno się na zwojach, a te znowu tanie nie były. Na większość walk oczywiście byłem konkretnie zaopatrzony, co pozwalało zmiatać najeźdźców z powierzchni ziemi, ale nie na tyle by móc z przyjemnością rozmywać resztę przeciwników po Jarkendarze. Podsumowując, balans i statystyki w grze pod manę tylko mnie denerwowały i siedziały z tyłu głowy. Główkowanie co, jak i kiedy kupić, użyć by lepiej zabić zdecydowanie nie jest dla mnie, skopałem też widocznie sprawę z PN'ami. Z drugiej strony, jak już wspomniałem, nie musiałem się męczyć w pewnych momentach z tabunami wroga, wystarczyło rzucić z trzy czary i szybko posprzątać. Wniosek - pseudomag w IP nie jest przyjemny w rozgrywce, wygrywa chyba za to zdecydowanie w konkretnych momentach

Wrażenia z ogólnej rozgrywki, gameplay, ekspolaracja, jak kto woli

Spoiler

No cóż, Jarkendar to ja chyba zwiedziłem z 300 razy podczas tych kilkudziesięciu godzin rozgrywki. Nie wiem czy to jest mylne wrażenie czy zwykłe zrzędzenie i zaślepienie, ale w Epilogu, Przebudzeniu czy nawet Korzeniach Zła (wolę powyższe części), nie było to tak uciążliwe. No co ja się nabiegałem po tych bagnach, po świątyniach po jaskiniach szukając to tego to tamtego po pustym już zenie, to przebiło poziomem spocenia w moim pokoju naukę podczas mojej ostatniej sesji. Oczywiście jak zawsze, odnalezienie upragnionego przedmiotu, przeciwnika, ciała, ,,typka'' było bardzo przyjemne w efekcie, ale jak sobię teraz przypomnę, kiedy znowu przeczytałem w dialogu, że mam znaleźć coś, nie do końca wiadomo gdzie, to krew mnie zalewa  
Z tego co czytałem w opiniach klubowiczów, najskuteczniejsze było objęcie taktyki robienia swoistych kółek po świecie. Nie specjalnie mi odpowiadał taki schemat rozgrywki. Takie jest moje zdanie. Odbiło się to w dosadny sposób na ocenie niektórych zadań. Chyba najlepszym przykładem odnoszącym się do tego będzie wątek Galderiana jak i Łowców Nieumarłych. No maratony okrążeniowe to były konkretne, pomimo świetnej historii towarzyszącej obu zadaniom, bieganie było po prostu męczące. Z drugiej strony Gothic najczęściej na takim bieganiu właśnie polega, i może zwyczajnie tutaj się na to zbytnio uparłem. Takie jednak odniosłem wrażenia, że konstrukcja zadań oparła się trochę za bardzo na tym bieganiu i szukaniu.  Na plus oczywiście wszelkie bitwy, nowi przeciwnicy, itp, itd. Nie będę się w tym miejscu na tym rozwodził tylko po prostu pogratuluje dobrej roboty, pozytywne aspekty rozgrywki cieszą oko i uprzyjemniają modyfikację. Dodam jeszcze, dla umocnienia w kontekście powyższych opinii, że ja eksplorowania w Gothicu bardziej nie lubię niż lubię, jakby ktoś zapomniał

Scenariusz, fabułą, zadania, wątki

Spoiler

A o to i najważniejsza część. Tutaj niestety też bywało różnie. Sam zarys fabularny moda, panujący klimat wojny, skonfliktowane frakcje, sprzeczne jak i wspólne interesy, to coś co z czym wiązałem wielkie nadzieje i po części się nie zawiodłem. Jest tak dlatego, że poszczególne wątki w Imperium Popiołów uważam, za dosyć nierówne. Podobnie w efekcie było z zadaniami. Jedne były bardzo przyjemne, a inne, wystąpiły w moim mniemaniu głównie jako wypełniacze treści. Poskutkowało to w przypadku moich odczuć tym, że historia mająca się splatać w całość, splatała się dla mnie w pewnych momentach dziwnie i nielogicznie, jeżeli nie zrobiło się czegoś w odpowiedniej kolejności. Przykładowo wątek zaginięcia Fidelisa i Kleofasa w moim przypadku wyglądał komicznie, gdyż sprawę z Caldaronem rozwiązałem już po ich odnalezieniu. W efekcie wysłannik królewski na plaży postał może z godzinę. I tak sam pomysł zamachu, całe zadanie dla mnie super, stojący obok Girion i dialog ,,widzę za to paladyna, który udaje, że mnie nie widzi i nie słyszy'' - no majstersztyk, ale to sfinalizowanie jakieś takie no dziwne moim zdaniem. Przejdę do oceny poszczególnych wątków fabularnych.

Sprawa z Esmeraldą i połączeniem fabuły z Gothiciem 3, ciekawa sprawa i wykonanie, mistrzowskie wykorzystanie postaci Giriona, Miltena..., nawet Eleny, choć ten wątek przez całą Sagę jakoś mi nie ,,siedział''. Losy poszczególnych postaci, zostały dobrze nakreślone, a powody odejść logiczne i zrozumiałe.

Krucjata Ludowa - Pomysł iście prześwietny, wykonanie również dobre. Klimat w obozie niemal surrealistyczny, ostatecznie pozytywne zakończenie sprawy ucieszyło. Serpentens kopiący się w morzu genialny. Nieco szkoda, że wątek nie został jeszcze bardziej rozwinięty, chociaż może to i dobrze. 

Magowie Wody i Wodny Krąg, raczej na plus, chodź nie mam tu nic do zarzucenia, ani do wychwalania., wypada tu powiedzieć o bitwie w kanione, która oczywiście było ok, ale bardzo liczyłem na to, że zobaczę faktycznie Magów Wody i Krąg w boju, a to mogłem osiągnąć tylko podprowadzaniem wroga pojedynczo pod obóz.
Dialogi z WK, wątek problemów finansowych, Baltram to najjaśniejsze aspekty tej części.

Obóz Arto
Bajka. Jestem fanem tej formacji od Przeznaczenia i ponownie, po raz ostatni, się nie zawiodłem. Przekręty, interesy, szpiedzy, podłe charaktery, zakapiory z pod ciemnej gwiazdy z szaleństwem i czarną magią w tle, coś pięknego. Dialogi cudo, rozwiązanie wątku kończy tajemniczą i moim zdaniem najciekawszą historie starych znajomych z kolonii.

Kompania Górnicza
Tu pokuszę się o stwierdzenie - typowy wątek od DT. Tajemnicza historia, zawiłe losy, ciekawe zakończenie. Nic dodać, nić ująć. Same plusy.

Paladyni i Mroczny Zakon.
No tutaj się niestety mocno zawiodłem. Sam pomysł bardzo dobry, oczekiwania miałem olbrzymie. Niestety poza paroma ciekawymi wątkami związanymi z Paladynami(skrzynie, Girion, Konrad i świątynia z Portalem do Khorinis) nie dostałe tutaj nic ciekawego, no może poza pobojowiskiem bitwy. Wszystko było jakieś takie toporne, dziwne, u Mrocznych to chyba nic się nie działo. Powyższe stwierdzenia odnoszę również do dialogów, poza paroma wyjątkami. U Saturasa wybrałem opcje Paladynów, dostałem jeszcze ciekawe dialogi w obozie i kolejny, dla mnie, dziwny wątek z Theodorem? (paladynem koło Vasco). Wszystko to było jakoś w tle, ostatecznie do niczego konkretnego nie doszło (do zakończenia przejdę potem). Jak teraz o tym myślę, to chyba chodzi o kwestie oczekiwań. W tym konkretnym przypadku obiecałem sobie dużo, a dostałem mało. Żeby nie było, rozumiem przesłanie całego wątku, jego sens i nie krytykuje do końca jego prowadzenia fabularnego, ale wykonanie, zawartość i jakość.

Jarkendarczycy i zakończenie
Wszystko ok, starcia były wciągające i przynosiły satysfakcję, gdy eliminowaliśmy kolejne grupy groźnie opisywanego wroga. Za to należy się dużo pochwała, za dobre nakreślenie fabularne przeciwnika i wykreowanie zagrożenia, które likwiduje się z przyjemnością. Niestety pomysł z zakończeniem po prostu mi się nie spodobał. Jakoś tak się czułem własnie nieusatysfakcjonowany podczas gdy reszta kluczowych momentów fabularnych taka była. Pomysł z sojuszem i zestawienie w jednym szeregu sprzecznych przecież sił świetny, ale moim zdaniem niespełniony poprzez rozmowę z Ptaohem? - tak chyba się nazywał choć sama postać na pewno ciekawa. 

No to się rozpisałem. Wszystko pisane szczerze i z serca. Jeszcze raz dziękuje twórcom za całą serię, współzawodnikom z poprzednich aren, forumowiczom za wspólnie spędzony czas przy sadze. Piękne chwile dla gracza   Gratuluje mistrzowi areny, niestety mi nie dane było w niej wziąć udziału i tak niechlubnie nie dopełniłem tradycji brania udziału w każdej.

Na koniec uszeregowanie. - Przeznaczenie niech pozostanie poza zestawieniem.



1. Przebudzenie
2. Epilog
3. Korzenie Zła/Imperium Popiołów.

Pozdrawiam

[Klimek]

W końcu i ja dotarłem do mety Sagi Przeznaczenia. Śledzenie losów naszego bezimienngo bohatera przez te wszystkie części było niebywałym przeżyciem. Jednak skupiając się na samym Imperium to mam mieszane odczucia. Z jednej strony jak zawsze wciągająca historia i ciężki, ociekający sosem wielu mrocznych tajemnic klimat. Z drugiej jednak strony techniczna bolączka upierdliwego biegania, które w tej części zdecydowanie sięgło zenitu. Nie jestem w stanie już powiedzieć ile dokładnie razy trzeba było przebiec całą dolinę dookoła aby znaleźć coś lub kogoś, o kim wiadomo, że po prostu pojawił się w Jarkendarze i trzeba go odszukać, więc mikstura szybkości na hejnał i robimy rundę wokół zena. Jednak końcówka gry mocno mnie zaskoczyła. Ile razy trzeba było szukać różnych oponentów, którzy chowali się po jaskiniach jak szczury a główny oponent oszczędził nam tych poszukiwań i po prostu na nas czekał. Wielkie uznanie dla tego pana, że nie był kolejnym tchórzem, który liczył, że Bezi nie znajdzie go ukrytego gdzieś w głębi bagien albo w kącie świątyni za plecami hordy strażników. Po prostu wyszedł do nas twarzą w twarz, i chociaż wróg to do takiego wroga trzeba mieć szacunek. 

Zaskoczenie zdecydowanie nieoczekiwane i równie zaskakujące. Każdy pewnie spodziewał się epickiego rozlewu krwi i ewentualnie rozpaczliwej ucieczki z wyspy przed przytłaczającą przewagą przeciwnika. A wszystko wyjaśniło się w zupełnie inny sposób. Ostatnia rozmowa daje jednak sporo pytań. No i jak dla mnie zdecydowanie brakuje etapu z pożegnaniami. Z podsumowaniem wszystkich wydarzeń przez członków załogi i decyzji o wypłynięciu. 

Na długo pozostanie mi w pamięci pożegnanie z Eleną. To prawda, że bycie człowiekiem czynu i miłość często nie idą w parze, bo druga osoba czuje się niepotrzebna, czuje się problemem na drodze sukcesów partnera. Bardzo chciałoby się to zmienić, ale zwykle nie jest to możliwe, a osoba która pragnie miłości nie znajdzie szczęścia we wspólnym życiu z kimś, kto nie potrafi zapuścić korzeni w jednym miejscu. Czytając te dialogi coś mnie poruszyło i za to dla was duży plus. że umiecie w te linijki wetchnąć coś, co wstrząśnie człowiekiem.

Szkoda, że moja rozgrywka była tak rozwleczona w czasie i wielu rzeczy już nie pamiętam. Z całą pewnością obowiązkowe będzie rozegranie drugiego podejścia dla utrwalenia fabuły i lepszego zrozumienia przedstawionej historii. Nie udało mi się rozwiązać zagadki dziennika spod obrazu ale to pewnie przez to, że za późno go odnalazłem.

Cóż, Imperium było trochę inną częścią niż pozostałe. Tutaj Bezi był już na skraju wyczerpania, był mocno zmęczony i zdawało się, że ratuje świat już niejako z rozpędu, z automatu, mało było w nim żywiołowości czy polotu. Dało się to mocno odczuć podczas gry, po prostu chciał przeć przed siebie aby czym prędzej opuścić znienawidzoną wyspę. Udzieliło się to również mi jako graczowi, bo chciałem czym prędzej dobiec do napisów końcowych aby poznać wielki finał tej historii.

Oto moje spostrzeżenia w wielkim skrócie. Dziękuję wam za wspaniałą Sagę, dzięki której Gothic otrzymał zupełnie inne znaczenie i dzięki której otrzymał nowe życie. Teraz już nie wyobrażam sobie grania w Noc Kruka bez Przeznaczenia, bo będzie się wydawał zbyt pusty, zbyt prosty, zbyt nijaki. Uważam, że Saga Przeznaczenia to absolutny must have. Żadne gry AAA nie dorównują kunsztu tym modom tworzonym przez grupkę pasjonatów, którzy ponadto nie pobierają z tego żadnych profitów i muszą poświecać na to swój czas wolny, a jak wiadomo czas jest towarem bardzo deficytowym.

Niedługo czas będzie wrócić od nowa do Przeznaczenia i zrobić kolejny maraton po wszystkich częściach

BTW
Ciekawe, czemu miałem taki problem z ostatnią rozmową, że dopiero kody uratowały sytuację.

[Zagloba]

Po 23h i 43 min. ukończyłem Imperium Popiołów. W dzienniku widnieją 30 zadania zaliczone, w popsutych 0 czyli bardzo ładnie.

Wszystkie zadania oczywiście na wysokim poziomie, jak można stworzyć tyle modów które mają, nowe zadania, nowe nazwy tych zadań i taką spójność.
Na pewno sporo kreatywnego spojrzenia/udziału miał N1kX, jego dołączenie do ekipy to był strzał w dziesiątkę.

Lokacja: Jarkendar wspaniała lokacja, dla mnie równorzędna do Górniczej Doliny. Możliwość grania na niej i poznania nowych historii to czysta przyjemność.
Bardzo podobał mi się podstęp mistrza Isgarotha jak wykiwał Serpentesa, gdy ten chciał sprowadzić Miltena ze statku. I jeszcze późniejsze wyjaśnienie w zadaniu "krucjata ludowa" Serpentesa gdy chłodził się w wodzie, haha


Była to wspaniała rozgrywka, która zajęła mi aż dwa miesiące (bardzo się obijałem). Nie był to najtrudniejszy z modów w jakie grałem od zespołu DT na co może również wskazywać czas rozgrywki, który w moim przypadku wynosił według gry 23h i 43 min, jednakże rzeczywisty to pewnie koło 30h licząc czasami wczytywanie zapisów stworzonych godzinę wcześniej i rozwiewanie wątpliwości czy czegoś nie pominąłem.  

Z problemów technicznych to jedynie brak dialogu z Levonem, za radą Titufa przyzwałem kolejnego i z nim już poszło, a kolejny zniknięcie Ewalda prawdopodobnie "w jakiejś dynamicznej akcji..." 

Staty na koniec

Moja ocena moda to 10/10

Na koniec uszeregowanie

1. Przebudzenie
2. Epilog/Imperium Popiołów
3. Korzenie Zła

Wielkie gratulacje za ostatecznie wydanie tego moda  mimo pewnych trudności i braku chęci. Zamysł był i ostatecznie dokonało się. 

[Memorius]

Gratulacje w związku z ukończeniem całości Sagi , no a najważniejsze, że po raz kolejny się podobało.
Co do N1kX to bez niego ta część zapewne nigdy by nie była ukończona, a jego wkład w realizację skryptową i wizualną jest tu kolosalny.

[devstructor]

Hejka, 

udało mi się dobrnąć do kropki. Grało się mi się bardzo przyjemnie i mam bardzo pozytywne wrażenia po zakończeniu całej serii. Licząc od Przeznaczenia aż po Imperium Popiołów grałem w całą sagę chyba ze 400 godzin... Szaleństwo. 

Co do samego Imperium to ma podobne zalety i wady co poprzednie części.

Zalety:
- Fajna, rozbudowana historia, możliwość pogrania raz jeszcze Bezimiennym w całkiem nowej odsłonie
- Dobry poziom trudności, taki w sam raz. 
- Dobrze zbilansowane finanse. Nigdy wcześniej nie sprzedawałem many w kapliczce Beliara. Tutaj, czasami biega aż piszczała ;-), co tylko uatrakcyjnia starania. 
- Wspaniała epicka bitwa na sam koniec ;-). Właśniej takiej krwawej jatki oczekuje każdy gracz na zwieńczenie sagi 

Wady:
- Konieczność biegania z jednego końca mapy na drugi, żeby coś ogarnąć w danym zadaniu, przy jednoczesnym braku teleportów - pojawiają się one dopiero na końcówkę, imo za późno
- Jest taki moment w grze, kiedy wyrżniemy całą mapę z przeciwników i zostają tylko zadania. Zaczyna się robić wtedy tak pustawo i czuć już, że najlepsza zabawa w eksplorację już się zakończyła. Szkoda, że nie ma jakiegoś respawnu potworów, albo chociaż większego zapełniania się mapy w miarę rozwoju fabuły. 
- Czasami mało logiczne kwestie rozwoju fabuły. Miałem wiele razy takie ścinki, ze trzeba było się nabiegać i sprawdzić wszystkie postacie czy nie mają czegoś do powiedzenia, co sprawi, że wszystko nagle ruszy z kopyta. Szczególnie jest to dotkliwe kiedy gra się nieregularnie na przestrzeni kilku tygodni.

Problemy techniczne: 
- Nie otworzyły mi się drzwi po zjedzeniu mięsa z ognistego warga. Wyszedłem na kodzie
- Nie mogłem wypełnić  zadania "Złoto dla zuchwałych". Nagrodę dla Vasco oddałem, ale zadanie zostało w dzienniku, aż do zakończenia gry. 
- Na samym końcu nie pojawiał mi się dialog sprowadzający Generała. @Tituf uratował sprawę i zmienił mi save, abym mógł zakończyć grę. Dzięki 

Statystyki końcowe:



Moja ocena: 9/10. 

Dzięki serdeczne Destiny Team, za ogrom włożonej pracy. Setki godzin grania dla mnie i z pewnością wielokrotnie więcej harówki po waszej stronie. Jeśli macie jakąś zrzutkę/patronite czy coś podobnego, to uprzejmie proszę o podanie. Chętnie wpłacę trochę szmalu w ramach podziękowań za włożony wysiłek. Dzięki jeszcze raz!

[Memorius]

Gratulacje w związku z ukończeniem całej Sagi. Dzięki za uwagi. Ale to już tak to jest w tym Gothic...

Cytat:Jeśli macie jakąś zrzutkę/patronite czy coś podobnego, to uprzejmie proszę o podanie. Chętnie wpłacę trochę szmalu w ramach podziękowań za włożony wysiłek.

Nie nie mamy. Wszystko jak to mówią ku uciesze graczy i tylko.
Chcesz zrobić coś dobrego to kup kotom żarcie do schroniska, bo liderzy DT kochają koty miaau

Cytat:400 godzin... Szaleństwo.

solidny czas przechodzisz na status weteran wobec tego

[devstructor]

Imo nie byłoby nic złego w założeniu jakiejś zbiórki, w stylu "jeśli chcesz, postaw nam piwko". Mnóstwo projektów działa na takiej zasadzie.
Jako programista z zawodu zdaję sobie sprawę ile trzeba się wysiedzieć, żeby doprowadzić produkt do stanu używalności dla końcowego użytkownika. Dlatego mocno szanuję. Zdrowia i wolności!

[Erwin]

Gratuluję przebrnięcia przez całą Sagę, a co do tego:

(28.11.2021, 22:28:12)devstructor napisał(a): Problemy techniczne:
- Nie otworzyły mi się drzwi po zjedzeniu mięsa z ognistego warga. Wyszedłem na kodzie

to już któryś raz o tym czytam i proponuję jeśli będzie kiedyś tworzona nowa wersja, żeby wyjąć tę funkcję otwarcia drzwi z funkcji cyklicznej i zrobić to na zasadzie dodania czegoś w tym stylu po instance przedmiotu:

func void Use_......()
{
Wld_SendTrigger("........");
};

bo za bardzo tutaj przekombinowałem, a tak wydaje mi się, że będzie prościej i bezpieczniej.

[Hexados]

Tak oto i ja zakończyłem Sagę Destiny Team. 
Piękna to była gra, nie zapomnę jej nigdy. Imperium Popiołów zdecydowanie plasuje się na zaszczytnym drugim miejscu mojego rankingu odsłon po Przeznaczeniu zaraz za wybitnym Epilogiem.

Jeśli chodzi o kwestie gameplayowe, udało się obyć bez błędów jak w Przebudzeniu. Eksploracja, grind poziomów, ogólny lvl wejścia był najniższy, a co za tym idzie rozgrywka była bardzo dynamiczna, bez przestojów spowodowanych zbyt wysokim poziomem przeciwników. Udało mi się wykręcić chyba najwyższe do tej pory statystyki. Bardzo spodobał mi się zabieg, gdzie tak naprawdę mieliśmy nostalgiczny recykling jeśli chodzi o eq, dzięki czemu można było wrócić do ulubionych broni.

Jeśli chodzi o fabułę, nie będę tu spoilerował, ale wystarczy napisać, że to scenariuszowa topka za Epilogiem. Zadań było mało, ale nie było takiego, które stanowiłoby zapychacz. Szczególnie bolesne były pożegnania, jednak wiem, że były podyktowane zgodnością z lore G3. Szczególnie przykro było z Arnoldem, ponieważ bardzo go polubiłem i z Eleną, choć jej nie trawię, bardziej na zasadzie jak ty niewdzięcznico możesz zostawiać zbawcę świata. Z zadań szczególnie zapadło mi w głowie Rwetes wokół skrzyń, jak tytuł mówi, frajdy było co niemiara. Antypatia do Serpentesa wyniesiona z Korzeni Zła tylko się pogłębiła. Podobało mi się też to, że główny bohater też już był tym wszystkim zmęczony i do kolejnego kamienia milowego podchodził bardziej z rozpędu niż realnej chęci zmiany losów świata.

Modyfikację jak i całą Sagę mogę serdecznie polecić!
Epilog>Imperium Popiołów>Przebudzenie/Korzenie Zła

[Tituf]

Dziwne trochę statystyki... no i:
Doświadczenie - 208294
Nast. Poziom - 206850