Majesty

[Memorius]

Majesty - Legends (2019)



tracklista:

1.The Will to Believe 01:31

2.Rizing Home 05:19

3.Burn the Bridges 04:48

4.We Are Legends 05:25

5.Wasteland Outlaw 04:10

6.Church of Glory 04:30

7.Mavericks Supreme 05:05

8.Words of Silence 05:18

9.Last Brigade 05:19

10.Blood of the Titans 04:11

11.Stand as One 03:38

rok wydania: 2019

gatunek: melodic heavy metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Tarek Maghary - śpiew, instrumenty klawiszowe

Robin Hadamovsky - gitara

Emanuel Knorr - gitara

Arthur Gauglitz - gitara basowa

Jan Raddatz - perkusja

28 czerwca 2019 Napalm Records wydało kolejny album MAJESTY. W składzie jest dwóch nowych członków zespołu - Emanuel Knorr i Arthur Gauglitz. Płyta została wyprodukowana przez Tareka Maghary, a mix i mastering zrealizował Mistrz Fredrik Nordström.

Chłodno, oficjalnie, bez entuzjazmu?

A z czego tu się cieszyć?

Na kilka dni przed premierą MAJESTY opublikował promujący ten album utwór We Are Legends, bardzo dobry, taki nieco lżejszy numer heavy metalowy, chwytliwy i nośny w refrenie. True grania w tym mało, ale często się tak zdarza, że te takie "radiowe" utwory promują znakomite metalowe płyty. Tymczasem okazuje się, że We Are Legends to w zasadzie jedyna kompozycja warta uwagi na tym albumie.

Można oczywiście zrozumieć intencje twórców, którzy chcą wyjść ze swoją muzyką do szerszej rock/metalowej publiczności, na to jednak trzeba mieć pomysł. MAJESTY, czy może raczej dokładniej mówiąc "Metal Son" tym razem takiego pomysłu nie ma, prezentując zestaw miałkich i błahych kompozycji, które chyba można określić nowym wspólnym terminem "plażowy, wakacyjny pop-metal". Paskudne klawisze rodem z disco - polo i tak kompromitujących partii klawiszowych Tarek nie nagrał jeszcze nigdy. Do tego to ich brzmienie! Nie wiem, co robił z tym Fredrik Nordström, ale wyszło to na poziomie soundu ekip przygrywających do tańca na sobotnich dyskotekach w remizie. Chórki tym razem ubogie, ale na to można by jeszcze przymknąć oko, gdyby sam Maghary śpiewał lepiej. Maghary musi sobie zdawać sprawę, że nie jest wokalistą wybitnym, a jak się chce śpiewać dla miłośników lekkiego melodic metalu to, trzeba się bardziej postarać. Niektóre utwory są po prostu kompromitujące. Do Hall of Shame zaliczyć należy przede wszystkim Burn the Bridges, który z pewnością znajdzie się w czołówce najgorszych utworów roku 2019 w kategorii melodic heavy metal. Do tej kategorii należy także Wasteland Outlaw z festiwalowym refrenem z rodzinnego pikniku.

Jest też kilka numerów stanowiących dosyć parodystyczne podejście do heavy metalu, jaki MAJESTY grał wcześniej, ale żaden nie zasługuje na głębszą analizę. To jest po prostu miałkie granie. Ten refren z Blood of the Titans i ogólnie cała konstrukcja tego... fatalne, po prostu fatalne. Jeśli Stand as One ma być kolejnym hymnem i manifestem, to jest to grube nieporozumienie. Jak ktoś ma  podrygiwać w rytm tego refrenu, to chyba lepiej niech to zrobi przy muzyce Jennifer Lopez.

Wykonanie jest przeciętne i nawet Raddatz tu nie błyszczy. No tak, ale do czego on tu ma się wysilać? Do tych skocznych disco-metalowych piosenek? Jaśniejszy punkt - sola gitarzystów, ale także nie wszystkie.

Pomysł na płytę z graniem mniej true zapewne nie był zły. Jednak gdy starcza inwencji i pomysłu na jeden hit We Are Legends, to rezultat jest daleki od oczekiwań. Jest na granicy kompromitacji zespołu tak bardzo zasłużonego dla światowej sceny metalowej.

ocena 5/10


new 1.07.2019